Ain Karim

Jest takie miasto w Judei, leżące ok. 7 km na północny zachód od Jerozolimy. Tam właśnie przyszedł na świat chłopiec, który całym swoim życiem miał zwiastować nadejście Mesjasza. A na imię mu było Jan...

Ta malownicza miejscowość na stoku wzgórza stanowi od 1964 r. jedną z dzielnic Jerozolimy. Mimo, że mała, odegrała jednak wielką rolę w wydarzeniach opisanych w Ewangelii. I choć nazwy wsi nie wymienia żaden z Ewangelistów, jednak tradycja chrześcijańska wiąże ją z miejscowością Ain Karim. Zidentyfikowana jako biblijne Beit Hakerem, wspomniana jest w Starym Testamencie.

Do 1948 r. była wioską arabską. Potem, opuszczona przez mieszkańców, została ponownie zasiedlona przez imigrantów żydowskich. Do dziś słynie z opisanego w Ewangelii nawiedzenia Elżbiety przez Maryję. Tu bowiem, według starej tradycji, sięgającej V w., mieszkali rodzice Jana Chrzciciela.

Samo Ain Karim, tłumaczone jest jako "źródło winnicy" i choć to teren górzysty, nazwa sugeruje, iż okolica była pełna zieleni i obfitująca w wodę. Obecnie w Ain Karim znajdują się trzy sanktuaria poświęcone osobie św. Jana oraz jego rodzicom, Elżbiecie i Zachariaszowi.

Pierwszym jest sanktuarium Nawiedzenia św. Elżbiety przez Maryję. Kolejne to dom rodzinny, z miejscem narodzin św. Jana Chrzciciela, zaś trzecim jest znajdująca się kilka kilometrów od centrum miasteczka odizolowana grota w górach, gdzie Elżbieta ukryła się ze swoim pierworodnym synem. Miejsce to tradycja chrześcijańska nazywa Pustkowiem św. Jana.

Stroma alejka wspina się mocno pod górę, i prowadzi do Sanktuarium Nawiedzenia. Kościół widać z daleka, jego fronton zdobi mozaika przedstawiająca Maryję udającą się w pośpiechu w góry Judei, do swej krewnej Elżbiety. Na środku dziedzińca stoi kamienna studnię. Obok na niewielkim murze umieszczone są tablice majolikowe z tekstem Magnificat w ponad 40 językach, także polskim.

Jest to dar Polaków z okazji 100-lecia dogmatu o Niepokalanym Poczęciu. Dzwony są także darem Polaków. Od wyśpiewanego tutaj przez Maryję hymnu świątynia ta bywa niekiedy nazywana kościołem Magnificat. Obok tablic znajduje się figurka przedstawiająca to niezwykłe spotkanie.

Z placu przed kościołem roztacza się malowniczy widok na okolicę, na dalekie wzgórza i doliny, na zapełniające je kibuce oraz na całe Ain Karim z dobrze widocznym konwentem Sióstr Syjońskich i fragmentem parku Yad Vashem na Górze Pamięci. 

Obecne sanktuarium to piękna świątynia, odbudowana na pozostałościach kościoła biznatyjskiego w 1939 r. wg projektu Antonio Barluzziego, ozdobiona freskami C. Vagariniego, F. Manettiego, A. Della Torry i A. Minghettiego. Kościół jest dwupoziomowy. Od XV w. dolna część została zamieniona na pomieszczenie  mieszkalne. 

Dolny kościół znajduje się idealnie nad studnią. Obraz wody symbolizował czystość i pokorę Maryi. W niszy obok można dostrzec ślady muru bizantyjskiego, a na ścianach freski nawiązujące do wydarzeń tego miejsca: kapłaństwa Zachariasza, spotkania Elżbiety i Maryi oraz rzezi niewiniątek.

Górny kościół jest bajecznie kolorowy, utrzymany w bardzo uroczystym tonie, oddającym chwałę Maryi.

Na freskach umieszczono pięć wielkich tytułów Maryi: Bogurodzica, Niepokalanie Poczęta, Pośredniczka łask, Wspomożenie wiernych i Ucieczka grzeszników. Ponad freskami widnieją kobiety sławione przez Stary Testament. W ołtarzu głównym Maryja przedstawiona jest jako otaczana w niebie przez aniołów, a na ziemi przez ludzi. Sufit, to nawiązanie do pięknego toskańskiego renesansu. Podłoga wyłożona jest mozaikami z elementami roślinnymi i zwierzęcymi. W głównym ołtarzu znajduje się obraz Maryi – Matki Kościoła i Królowej Ziemi Świętej. 

W centrum miasteczka znajduje się Sanktuarium związane z narodzeniem Jana Chrzciciela. To okazały budynek ze smukłą wieżą. Pierwszy kościół powstał tu - nad grotą, gdzie urodził się Jan Chrzciciel - w XII w. podczas wypraw krzyżowców. W 1674 r. został odrestaurowany i obecnie należy do franciszkanów.

W głównym ołtarzu umieszczono figurkę Matki Bożej, a tuż obok - figurki Elżbiety i Zachariasza. Wnętrze świątyni wypełniają też cenne obrazy – wizerunki Jana przedstawionego ze skrzydłami, a także płaskorzeźby ze scenami z jego życia. Wszystkie ściany świątyni wyłożone są biało-niebieską majoliką, nadającą wnętrzu specyficzny wygląd. 

W podziemiach trzynawowej świątyni znajduje się grota, gdzie miał się narodzić poprzednik Jezusa. Na końcu jednej z naw znajdują się schody. Prowadzą do owej słynnej groty, która kiedyś stanowiła część domu Zachariasza i gdzie się narodził św. Jan Chrzciciel. We wgłębieniu znajduje się kamień, symbolizujący narodzenie Jana Chrzciciela, a na nim napis „Hic precursor Domini natus Est”, co znaczy: „Tutaj narodził się poprzednik Pana”.

We wnętrzu groty, nad kamieniem umieszczono mozaiki przedstawiające: nawiedzenie Elżbiety, narodzenie Jana oraz obrzezanie Jezusa w ósmym dniu po narodzeniu.

Przed wejściem do świątyni można zauważyć kaplice-pieczary, widoczne z wysokości schodów przez okratowane otwory. Na zewnątrz, na murze zostały umieszczone liczne tablice z tekstem kantyku Zachariasza, czyli „Benedictus” w wielu językach, również w języku polskim.

Polska tablica z „Benedictus” była tu jedną z pierwszych. Została wmurowana w 750 rocznicę obecności w Polsce Braci Mniejszych Franciszkanów w Polsce. 

W czasie II Wojny Światowej w latach 1942 – 1947 w miasteczku istniała polska szkoła dla młodzieży przybyłej do Palestyny wraz z armią gen. Andersa.