Perugia to niezbyt popularne i mało znane miasto wśród
Polaków.
Jednak kiedy powie się, że 20 km dalej leży Asyż sytuacja staje się
jaśniejsza.
Perugıa słynie z kilku rzeczy. Jedną z nich jest uniwersytet dla
obcokrajowców, którzy tu właśnie zaczynają naukę lub poprawiają znajomość
włoskiego.
Dzięki niemu można tu spotkać ludzi z całego świata. Dużo Polaków
przyjeżdża tu też na Erasmusa.
Druga rzeczą jest fakt, że jest to rodzinne
miasto Perugina wybitnego malarza i nauczyciela Rafaela.
W średniowieczu
Perugia była prężnym ośrodkiem tej gałęzi sztuki. Warto dodać, że choć posiada
liczne zabytki, to nie jest oblegana przez turystów, co jest niewątpliwym
atutem.
W przeszłości było to też miasto, w którym rezydowali papieże, co
świadczyło o jego wysokiej randze. Odbywały się tu konklawe, a czterech papieży
spoczywa właśnie w tym mieście.
Benedyktyński kompleks San Pietro (Świętego
Piotra), założony w 966 r. przez opata Pietra, wznosi się tam, gdzie już w VI
wieku była to starożytna katedra w etrusko-rzymskim świętym obszarze.
Opactwo
benedyktynów w Perugii jest jednym z najstarszych i najbardziej prestiżowych
klasztorów w środkowych Włoszech.
Z X wieku została zachowana bazylika z trzema
nawami.
Fasada zachowuje XIV-wieczne freski, w tym rzadkie przedstawienie Trójcy.
Moim zdaniem jest ono intrygującą i godną uwagi, ukazuje wizerunek kobiety z
trzema głowami siedzącymi na tronie: odkrywam ze zdziwieniem, że jest to
ikonografia Boga dla kobiet, obraz, który odnosi się do głębokiego znaczenia
Boga rozumianego jako matki.
Ten obraz, unikatowy, szkoły Giotta był przez
długi czas skrywany jako bluźnierczy.
We wnętrzu znajdują się kolumny z
jońskimi kapitelami, pozłacany sufit oraz liczne obrazy i rzeźby z okresu od XV
do XIX wieku.
Wśród nich dzieła Perugino i Vasariego, a także obrazy z życia
Jezusa, sceny ze Starego i Nowego Testamentu oraz triumf Zakonu Benedyktynów,
namalowany przez Antonio Vassilacchis, zwanego Aliense (1592-94).
Duże płótno, mające
prawie 90 metrów kwadratowych zajmuje całą ścianę świątyni, przedstawia
czcigodnych papieży, kardynałów, biskupów, opatów i przedstawicieli innych
zakonów monastycznych związanych ze świętym Benedyktem.
Drewniany chór pochodzi
ze szkoły lombardzkiej.
Pod apsydą znajduje się wczesnośredniowieczna krypta o
planie koła, ze ścianami pomalowanymi unikatowymi geometrycznymi wzorami.
Zakrystia
skrywa pięć sekcji wielkiego ołtarza Wniebowstąpienia Chrystusa namalowanego przez
Perugino.
Dzwonnica opiera się na wcześniej istniejącym rzymskim mauzoleum, a
jej obecna struktura jest wynikiem z rekonstrukcji XV wieku zaprojektowanej
przez Bernardo Rossellino.
Opactwo benedyktynów jest najbogatszym i
najważniejszym po Galerii Narodowej Umbrii zbiorem dzieł sztuki w Perugii.
Kościół
opactwa dalej służy do celów religijnych, natomiast w budynkach klasztoru
mieści się obecnie wydział rolniczy, co oczywiście nie uniemożliwia wejścia np.
na oba krużganki czy do kościoła.
Wnętrze kościoła zachwyca ilością malowideł,
nie ma tu ani kawałka ściany pozbawionego fresków.
W podziemiach znajdują się
pozostałości etruskiej świątyni, nie zawsze jednak otwarte dla zwiedzających,
ale zawsze warto zapytać.
