Wieża Eiffla

Wieża Eiffla to prawdopodobnie najsłynniejsza wieża świata.

Stróżując nad stolicą Francji stanowi prawdziwe dzieło sztuki inżynieryjnej. Żelazne windy znajdujące się w jej wnętrzu przewiozły już miliony turystów.

Uznana za cud techniki wieża została wzniesiona w 1889 r. przez Gustave'a Eiffla. Jej pierwsze piętro znajduje się na poziomie 57 m, drugie – 115 m, trzecie – 276 m.

Ten wspaniały symbol Paryża wznosi się na wysokość 300 m. Waży 7 tys. ton, do tego dochodzi 50 ton farby, którą pokrywana jest co 7 lat - do tej pory taki zabieg miał miejsce 17 razy. Wieża wygląda szczególnie pięknie latem.

 

 

Nie zawsze jednak udaje się wybrać idealny dzień na zwiedzanie. Do wydrukowania biletów wstępu na wieże potrzeba dwie tony papieru rocznie! Warto pamiętać, iż wieża jest najczęściej odwiedzanym przez turystów zabytkiem Francji i dlatego warto odwiedzić ją rano, chwilę przed zachodem słońca czy też późno w nocy.

Przy dobrej widoczności z trzeciego piętra rozciąga się wspaniały widok obejmujący swym zasięgiem do 67 km. Warto także wspomnieć o przepięknej iluminacji wieży.

Na szczyt można się dostać na dwa sposoby: schodami – to rozwiązanie z pewnością dla osób, które cieszą się dobrą kondycją fizyczną, a także odwagą i nie jest im straszny lęk wysokości.

Na tych, którzy na podbój wieży wybiorą się schodami czekają do pokonania 1652 stopnie oraz piękne widoki. Jest to jedyny sposób, by odkryć niezwykłe piękno architektury wieży.

Pieszo można dotrzeć jedynie na drugie piętro tej niezwykłej atrakcji turystycznej. Dalej można wjechać windą – na drugim piętrze odbywa się przesiadka do drugiego wagonika windy, którym wjeżdża się na wysokość 300 m.

Na szczycie Wieży Eiffla znajduje się luksusowa restauracja „Jules Verne”, która oprócz wyśmienitej kuchni oferuje wspaniały widok na panoramę Paryża.

Symbol Paryża i Francji jest magnesem, który od początku swojego istnienia przyciągnął do siebie blisko 230 milionów turystów z całego globu.

Wieża zbudowana została jako główny obiekt paryskiej Wystawy Światowej w 1880 roku, zorganizowanej z okazji setnej rocznicy rewolucji francuskiej. Po zakończeniu konkursu budowla miała zostać całkowicie rozebrana.

Dzięki utworzonym laboratoriom aerodynamicznym i meteorologicznym oraz udanym próbom transmisji telegraficznej kolosa udało się ocalić.

Projekt wieży wykonali w 1884 r. pracownicy biura projektowego Gustawa Eiffla – Émile Nouguier i Maurice Koechlin, ale jeszcze w tym samym roku słynny inżynier doprowadził do przeniesienia na siebie wszelkich praw autorskich dotyczących wieży.

Głównym architektem budowli był Stephen Sauvestre. Budowa rozpoczęła się w 1887 roku, a zakończyła dwa lata później. 31 marzec 1889 r. to data inauguracji Wieży Eiffla w Paryżu, dokładnie miesiąc przed otwarciem Wystawy Międzynarodowej.

Najwyższą wieżę świata zbudował zespół 250 mężczyzn w tempie, które uznano za fenomenalne. Przy budowie 1 osoba straciła życie.

Zużyto ponad 7000 ton stali, 2.5 mln nitów, 40 inżynierów i kreślarzy wykonać musiało 5300 rysunków. Przed rozpoczęciem budowy trzeba było usunąć 48000 metrów sześciennych ziemi.

Do budowy użyto 6900 ton żelaza zgrzewanego, w tym 18038 części połączonych 1 056 846 nitami. Wieża była najwyższą konstrukcją na świecie do 1930 - wtedy w Nowym Jorku wzniesiono 319-metrowy Chrysler Building.

Obecnie jest najwyższą budowlą w Paryżu i piątą co do wysokości we Francji. Podczas silnego wiatru konstrukcja może przechylać się na boki nawet do 7cm. Podczas upałów wysokość wieży zwiększa się od kilku do 18 cm.

Od początku swojego istnienia wysokość wieży Eiffla powiększała się kilkakrotnie za sprawą montowania coraz wyższych anten - łącznie o 12m. Fundamenty konstrukcji sięgają od 8 do 14m w głąb podłoża.

„Żelazna dama”, bo tak o Wieży Eiffla mówią sami paryżanie, stoi w zachodniej części centrum miasta, nad Sekwaną, na północno-zachodnim krańcu Pola Marsowego. Wieża Eiffla to pomnik triumfu konstrukcji żeliwnych!

Nazwiska 72 francuskich naukowców i sławnych ludzi umieszczone są dookoło budowli, po 18 nazwisk z każdej strony.

Trudno ją nazwać budynkiem, ponieważ nie spełnia żadnej konkretnej funkcji (jest ozdobą Paryża, a obecnie także punktem pomiarów meteorologicznych).

Tak czy inaczej jest wspaniałym manifestem inżynierii XIX wieku, dowodem możliwości zastosowania nowych technologii. Wieży nadano taką formę głównie dlatego, by nie stawiała za dużego oporu podmuchom wiatru.

Pomimo krytyki tej „gigantycznej latarni ulicznej” (jak nazywali ją ówcześni krytycy i esteci) wieża od początku cieszyła się popularnością.

Nie tylko świadczyła o umiejętnościach konstrukcyjnych Eiffela (jej ponad 18 tys. elementów wykonano w jego przedmiejskich warsztatach i złożono na miejscu), ale momentalnie stała się rozpoznawalnym symbolem nowoczesnego Paryża.

Co więcej - eksperci z Włoskiej Izby Turystyki orzekli, że niezaprzeczalnie najcenniejszym zabytkiem Europy jest francuska Wieża Eiffla. Jej wartość to 434 miliardy euro.

Konstrukcja wielokrotnie była świadkiem dramatycznych wydarzeń. Znane są liczne przypadki samobójstw, jak również próby z lataniem.

W 1911 roku paryski krawiec, niejaki Reisfeldt postanowił sfrunąć z gzymsu wieży na skrzydłach z upiętej peleryny. Poszybował ku śmierci na oczach zebranego tłumu. Sekcja wykazała, że zmarł na zawał, zanim jego ciało dotknęło ziemi.

Wieża Eiffla przyciąga wielu śmiałków i marzycieli. Wspinali się na nią alpiniści, pewien dziennikarz zjechał na rowerze po jej schodach, skakano z niej za spadochronami i dokonywano wysokościowych akrobacji.

Podczas II Wojny Światowej Francuzi uszkodzili windy we wnętrzu wieży, aby wrogowie nie mogli oglądać krajobrazu z jej szczytu. Hitler jednak się tym nie zraził i wszedł na górę na własnych nogach.

W 1944 r. windy naprawiono, a żołnierze alianccy mogli korzystać z nich za darmo, wtedy też przekształcono restaurację na pierwszym piętrze w dom publiczny dla amerykańskich żołnierzy i podoficerów.