Rybny targ

Jak to na pustynnych wyspach bywa, głównym źródłem białka na wyspie Sal i na pozostałych Wyspach Zielonego Przylądka są ryby i to, co ocean może zaoferować.

W każdej miejscowości, przy mniej lub bardziej prowizorycznych portach rybacy sprzedają to, co złowili.

Targi, uliczni sprzedawcy oferują różnego rodzaju i wielkości ryby.

Tuńczyk, solandra, barrakuda, dorada i wiele innych ryb, których nazw poza miejscowymi rybakami nikt nie spamięta. 

Spacerując po plaży można spotkać nurków, którzy z radością pokazują to, co udało im się upolować w morskich głębinach.

Kilka razy byłem w małym porcie w miejscowości Palmeiro; tam z zainteresowaniem obserwowałem kobietę, która starała się sprzedać ryby.

Może nie byłoby w tym nic dziwnego, gdy nie fakt, że ryby trzymane były w misce z wodą, oczywiście żeby chronić ten łatwo psujący się towar przed słońcem i wysoką temperaturą.

Za każdym razem kiedy pojawiała się grupa turystów, a to następowało z częstotliwością mniej więcej 20 minutową ryby były wyjmowane z miski układane w rządku i pokazywane turystom.

Oczywiście turyści grzecznie przyglądali się rybkom, robili zdjęcia i odchodzili.

A sprzedająca kobieta zbierała ryby do miski i czekała na kolejną grupę.

Nie widziałem, że któryś z turystów kupił rybę, co też nie jest dziwne, biorąc pod uwagę, że zdecydowana większość z nich przebywa w hotelach oferujących w cenie pełne wyżywienie. 

W Santa Maria - turystycznej stolicy wyspy - jednym z ważniejszych obiektów budowlanych jest molo wychodzące kilkanaście metrów w głąb oceanu.

Każdego ranka okoliczni rybacy wyprawiają się stamtąd na połowy.

Na próżno szukać jednak zacumowanych u brzegu kutrów.

Połowy odbywają się z prostych drewnianych łodzi, z których rybacy wyrzucają do wody sieci.

Wystarczy kilka godzin, by w południe wypełnione rybami łodzie cumowały przy molo. Warto wtedy się tam zjawić.

Nie koniecznie po to, aby kupić świeżą rybę wprost z oceanu, ale aby przynajmniej zobaczyć ogrom bogactwa oceanu i zręczność z jaką ryby są czyszczone.

Ryby oprawiane są na miejscu i czasem molo spływa krwią.

Jednak rybacy zaraz zmywają je wodą zaczerpniętą wiadrami z Atlantyku.

Patrząc na ogromne tuńczyki, z podziwem spogląda się na skromnego rybaka, który potrafił wyciągnąć z oceanu taką wielką sztukę.

Z pewnością jest to owoc wielogodzinnego połowu.