Navarra

Navarra to jeden z regionów autonomicznych w północno-zachodniej części Hiszpanii.

Graniczy z Krajem Basków od północy, regionem La Rioja, Aragonią, oraz z regionem Aquitaine we Francji. 

Stolicą Navarry jest miasto Pampeluna, w języku hiszpańskim Pamplona.

Navarra liczy ponad 600.000 tysięcy mieszkańców, z tego ponad 1/3 mieszka w stolicy Navarry - Pampelunie.

Mimo niewielkiego rozmiaru regionu kraina ta posiada bardzo ciekawe tereny, niesłychanie atrakcyjne pod względem turystycznym warte zwiedzenia i odkrycia podczas wycieczki do tej części Hiszpanii.

Navarra to kraj kontrastów, od gór Pirenejów, które dominują w krajobrazie Navarry, po równinną dolinę rzeki Ebro.

Hiszpańska Navarra i gonitwa byków w Pampelunie, zawsze przyciągała ludzi, także tych sławnych.

To wydarzenie, które przykuło uwagę i rozbudziło wyobraźnię amerykańskiego dziennikarza i najsławniejszego pisarza, doskonale wszystkim znanego, Ernesta Hemingwaya, który stracił serce dla tego mało znanego zakątka Hiszpanii, jeszcze w 1920 roku. 

Navarra nie figuruje jako "topowa" destynacja turystyczna w biurach podróży z ofertami do Hiszpanii, jednakże ten kraj, to niezwykły region Hiszpanii, zupełnie inny od zatłoczonego południa Hiszpanii czy turystyki plażowej w południowej Hiszpanii.

Ta część Hiszpanii posiada odrębną kuchnię oraz świetne wina, również warte degustacji. Navarra to mieszanina baskijskich tradycji, wpływów mieszkańców basenu Morza Śródziemnego i mieszkańców doliny rzeki Ebro.

Dolina rzeki Ebro w Hiszpanii to ważna część kraju pod względem upraw zboża i rolnictwa w Hiszpanii. Uprawia się tutaj pszenicę, drzewa oliwne, warzywa.

Navarra była częścią Imperium Rzymskiego, zamieszkałą przez Basków.

Później ten region Hiszpanii był kontrolowany przez muzułmanów Banu Qasi, a następnie Navarra przeszła w ręce królestwa Taify, Tudela w XI wieku.

Począwszy od XI wieku, kiedy wzrosło znaczenie szlaku pielgrzymkowego Droga Świętego Jakuba (Camino de Santiago), przechodzący tędy pielgrzymi i cudzoziemcy wpływali pośrednio na Navarrę.

Królestwo przejmowało kulturę i wpływy z innych zakątków Europy, głównie z Francji. Obywatele francuskiej Gaskonii i Occytanii dostawali specjalne przywileje podczas osiedlania się w Navarra. Nazywano ich Frankami.

Przywozili swoje tradycje i kulturę, głównie z wpływami francuskimi. Na tereny Navarry dotarło rzemiosło, kultura i zdobycze techniki z Francji. 

Navarra to ziemie Hiszpanii, zamieszkałe przez bardzo niezależnych i zupełnie wyjątkowych Basków od tysięcy lat.

W dzisiejszych czasach Navarra to odrębny, autonomiczny region Hiszpanii, od zachodu i północy sąsiadujący z Baskonią (Pais Vasco), ale nadal zachowujący wiele widocznych śladów, dziedzictwa Kraju Basków.

Między innymi odrębny język baskijski, czyli Euskera, nadal używany przez wielu mieszkańców regionu Navarry.

Region Navarry posiada większy stopień niezależności od centralnego rządu w Madrycie, niż większość z siedemnastu regionów autonomicznych Hiszpanii.

Strategiczne położenie geograficzne Navarry, zawsze sytuowało ją na pozycji bramy wjazdowej do Francji i reszty Europy, już od czasów Imperium Rzymskiego.

Najsławniejsze przejście przez Pireneje z Hiszpanii, do Francji to przełęcz Roncesvalles, przejście poprzez francuskie i nawarryjskie Pireneje, w niektórych momentach historii, okazało się wybawieniem, od pieszych oddziałów wojsk rzymskich począwszy, poprzez pobożnych pielgrzymów dążących Drogą Świętego Jakuba do Santiago de Compostela, do pasterzy i przemytników.

To tutaj, siedemset sześćdziesiąt pięć kilometrów od Santiago, przy granicy francusko - hiszpańskiej znajduje się Źródło Rolanda.

W tej okolicy w roku 778 rozegrała się słynna bitwa. Wojska Karola Wielkiego zostały zaatakowane przez Basków i wspierających ich muzułmańskich Maurów, w odwecie za spalenie Pampeluny.

Wrogowie wybili tylną straż Franków - dwadzieścia tysięcy zbrojnych. Pośród kwiatu frankońskiego rycerstwa poległ dzielny hrabia Roland.

O nim samym i jego walecznych towarzyszach niebawem zaczęły krążyć legendy, które przybrały postać eposu rycerskiego Pieśń o Rolandzie.

Po przegranej bitwie ranny i wyczerpany Roland dobył rogu, aby wezwać pomoc. Zadął tak silnie, że z ust trysnęła mu krew. Potężny dźwięk rozniósł się po górach i dotarł do króla Karola, który pospieszył z pomocą. 

Roland zginął w bitwie z twarzą zwróconą do Hiszpanii.

Przez wieki na Szlaku Świętego Jakuba, powstawały przeróżne klasztory, zajazdy dla pielgrzymów i skromne domy noclegowe dla wiernych chrześcijan.

Powstały wzdłuż Drogi Świętego Jakuba w celu ułatwienia podróżnym, utrudzonym pielgrzymom i strudzonym wędrowcom, dotarcia do rzekomego miejsca spoczynku, jednego z 12 apostołów Jezusa Chrystusa, Świętego Jakuba.