Norcia

Położona na równinie, po południowej stronie Gór Sybillińskich, otoczona dookoła starymi murami – Norcia (Nursja), miasteczko jakby z innej bajki.

Jest urokliwa, nieduża, ze stosunkowo niskimi budynkami ze względu na zdarzające się tutaj trzęsienia ziemi.

Uliczki w znacznej części wcale nie takie wąskie, do jakich przywykliśmy we Włoszech.

Architektura też jakby inna; niby włoska, ale… z jakąś „domieszką”.

Miasteczko spokojne, lecz nie ciche. Spokojne wolnym tempem życia, wyznaczanym przez przechadzające się grupy turystów, wstępujących do sklepów, barów, restauracji; trochę hałasujących, ale nie nadmiernie

(poziom decybeli szacuję zaledwie na 20% natężenia dźwięku włoskiej wycieczki szkolnej w Pompejach w kolejce do kasy biletowej).

Zwiedzanie Norcii nie męczy. Wręcz można powiedzieć, że uspokaja. Ale niestety i czymś kusi.

Kto ma apetyt niepohamowany, niech lepiej zwiedza wspomniane Pompeje.

W Norcii z niezliczonych, z reguły małych sklepików, wylewają się wręcz na ulice nieprawdopodobne ilości wspaniałych salami, omszałych szynek, różnych innych wędlin, których nazwać nie potrafię; wszystko to w otoczeniu past i sosów truflowych, serów i doskonałych win.

Kto się temu oprze? Kogo nie złamie ten wspaniały zapach? Ja się nie oparłem…

Teraz już trochę poważniej o tym miejscu.

Warto je zobaczyć również z innych względów. Jest to miejsce urodzin św. Benedykta.

Plac nazwany jego imieniem tonie w słońcu, a otaczające go zabytkowe budynki, nie tylko sakralne, warto zobaczyć i niektóre zwiedzić.

Warto też po prostu przejść się uliczkami dla samej atmosfery; spokojnej, nie przytłaczającej.

Można trafić na targ staroci, zobaczyć często śmiesznie aranżowane wystawy sklepowe, wypić dobrą kawę…

Takie trochę leniwe wałęsanie się powoduje, że nawet zdjęcia robi się jakby od niechcenia – w związku z tym nie obrazują one tego miejsca tak, jakbym chciał.

Ale dołączam je do tych kilku słów, resztę pozostawiając Państwa wyobraźni.

Poza tym pewne niedopowiedzenia, słowne i obrazowe, chyba bardziej zachęcają do zobaczenia czegoś na własne oczy.

Chciałbym jeszcze dodać, że z Norcii jest niedaleko do płaskowyżu Piano Grande – olbrzymiej równiny w sercu Gór Sybillińskich; na pewno też wartej zobaczenia.

Tak było do niedzieli, 30 paździenrika 2016, wtedy to poranne trzęsienie ziemi rzuciło Włochów na kolana.

Potężny wstrząs był odczuwalny i to niekiedy bardzo silnie na niemal całym Półwyspie Apenińskim aż do Wenecji.

Było to bowiem najsilniejsze trzęsienie ziemi we Włoszech od 1980 r.

Epicentrum znajdowało się opodal Nursji, a zatem rodzinnego miasta św. Benedykta, współpatrona i współzałożyciela chrześcijańskiej Europy.

Z bazyliki wzniesionej nad jego domem pozostała tylko fasada.