sobota, 10 września 2016

Palazzo della Cancelleria

Palazzo della Cancelleria to ponoć jeden z najdoskonalszych przykładów architektury renesansowej w Rzymie.
Rzeczywiście budynek zachwyca harmonijnością.




Dziedziniec, który otaczają dwa piętra smukłych arkad, jest bardzo zadbany.




Zdobią go kwiaty, nie tylko te żywe, w doniczkach, ale także kamienne róże - symbol rodziny Riario, dla której zbudowano pałac.




Obecnie budynek należy do Watykanu.




Wewnątrz znajduje się prawdziwa perełka - Sala dei Cento Giorni - zdobna w freski pędzla Giorgio Vasariego.




Budowę Palazzo della Cancelleria rozpoczęto w 1485 roku a ukończono w 1513.




Został zbudowany według projektu Antonia da Montecavallo i Bramantego (dziedziniec).




Stojąc na roku ulicy del Pellegrino ten ogromny budynek przypomina transatlantyk.




Historia jego zbudowania, a właściwie sfinansowania budowy, zasługuje na uwagę.




Papieżem był wtedy Innocenty VIII.




Jego syn Franceschetto uwielbiał gry hazardowe.




Pewnej nocy przegrał ze swoim kuzynem, kardynałem Rafaellem Riario ogromny majątek – 60 000 skudów.




Wygrana została przeznaczona na budowę siedziby rodu Riarich.




Papież Leon X przeznaczył natomiast ten monumentalny gmach na siedzibę kancelarii papieskiej.




Pałac Kancelaryjny był pierwszym pałacem w Rzymie, który w całości powstał według nowego (ówcześnie) renesansowego stylu.




Niezwykle długą fasadę tworzą: wysoki cokół i dwie kondygnacje z pilastrami nad nimi.




Budowla ma subtelne proporcje: horyzontalny podział na trzy części jest prosty i klarowny.




Rustyka i stosunkowo małe okna parteru mają podkreślać jego funkcję imponującej podstawy dla dwóch wyższych, także rustykowanych kondygnacji.




Kondygnacje pięter zostały jednak potraktowane inaczej.




Piano nobile ma większe okna, a najwyższa kondygnacja po dwa okna w każdym przęśle, a nie jedno duże, jak ta niższa.




Ogromna masa ściany została rozbita zarówno wertykalnie, jak i horyzontalnie przez występy na krańcach fasady, chociaż trzeba przyznać, że są one zbyt małe, by ich efekt był w pełni odczuwalny.




Rozczłonkowanie horyzontalne jest zarówno bardziej efektywne, jak i bardziej subtelne.




Fasadę pałacu zdobia herby Riario i della Rovere (liscie dębowe).

Brak komentarzy: