z aparatem w świat: Fonte Colombo

Niemal w samym sercu Włoch, w górach, kilkadziesiąt kilometrów na północ od Rzymu, jest pustelnia Fonte Colombo.

Nazwa sanktuarium Fonte Colombo wywodzi się z języka łacińskiego: Fons Columbarum, czyli „Źródło Gołębi”.

Tak miał nazwać św. Franciszek małe źródełko wytryskające u podnóża góry, kiedy przybył tu po raz pierwszy w 1217 r.

Trudno się dziwić, że bardzo spodobało się Franciszkowi to zaciszne miejsce.

Wjeżdżając na mały placyk przed kościołem, wydaje się, że nie ma tu żywej duszy.

Od czasów św. Franciszka z Asyżu mieszka tu zawsze kilku zakonników, Braci Mniejszych.

Kościół, prosty i skromny, jest poświęcony św. Franciszkowi.

Został wybudowany w pierwszej połowie XV w.

Płaskorzeźbę w ścianie po prawej stronie wykonał brat Giovanni z Pizy w 1645 r.

Przedstawia ona legendarną interpretację powstania Reguły franciszkańskiej, zatwierdzonej przez papieża Honoriusza III w 1223 r.

Św. Franciszek poszcząc i modląc się w tej pustelni, ułożył nową Regułę dla swego Zakonu.

Brat Eliasz, sprawujący wówczas rządy w Zakonie, i prowincjałowie włoscy dowiedziawszy się o tym przyszli do Fonte Colombo, by oświadczyć Franciszkowi, że Reguła, którą napisał, jest za surowa i niemożliwa do zachowania.

Franciszek wielce rozgoryczony zwrócił się twarzą ku niebu, prosząc Chrystusa, ażeby dał poznać przybyłym, że Reguła pochodzi w całości z Jego natchnienia.

I w tym momencie wszyscy usłyszeli głos Chrystusa, mówiącego z wysoka: "Franciszku, nie ma nic twojego w Regule, bo wszystko w niej pochodzi ode mnie. I chcę, ażeby zachowywano ją co do litery i bez tłumaczeń".

Brat Eliasz i prowincjałowie, usłyszawszy te słowa, odeszli zawstydzeni i przerażeni.

Żelazna brama po lewej stronie kościoła otwiera dostęp do groty św. Franciszka i kaplicy św. Marii Magdaleny.

Alejka, którą schodzi się do groty skalnej, została wybudowana w XVII w., a w roku 1745 ozdobiono ją majolikowymi stacjami Drogi Krzyżowej ze szkoły neapolitańskiej.

Strome schody prowadzą najpierw do groty brata Leona.

Tuż za nią można zobaczyć wewnątrz małej chatki pień drzewa, na którym miał się ukazać Chrystus, kiedy ustnie aprobował Regułę franciszkańską.

W XVII w. drzewo obaliło się. Pień jego zabezpieczono w tym miejscu, a z reszty brat Giovanni z Pizy wykonał płaskorzeźbę, obrazującą aprobatę reguły.