Plac Bohaterów

Zwieńczeniem ulicy Andrássy jest Plac Bohaterów, jeden z największych i najpiękniejszych placów w Budapeszcie.

W jego centrum stoi Pomnik Tysiąclecia, innymi słowy Pomnik Bohaterów, będący symbolem państwowości węgierskiej, oraz umieszczony tu w latach 20-tych XX wieku Grób Nieznanego Żołnierza.

Budowę Placu rozpoczęto w 1894 r. dla uczczenia tysięcznej rocznicy założenia państwa węgierskiego. 

Autorem projektu był Albert Schickedanz, a wykonawcą - rzeźbiarz György Zala. Na środku placu, na wprost alei Andrássy, wznosi się 36-metrowa kolumna, na szczycie której widzimy archanioła Gabriela.

W prawej ręce trzyma on podwójny krzyż, w lewej zaś unosi świętą Koronę Węgierską.

Na cokole kolumny stoją posągi jeźdźców, które przedstawiają nam przywódcę plemion Madziarów - księcia Árpáda, oraz jego sześciu wodzów, którzy przywiedli węgierskie plemiona na tereny dzisiejszej Niecki Podkarpackiej.

Na górze kolumnady znajdują się posągi Pracy i Dobrobytu oraz Wiedzy i Chwały, a także wizerunki boga Wojny i bogini Pokoju.

Do 1956 na placu stał  posąg Stalina, zastąpiony później przez posąg Lenina, później przeniesiony do parku pomników.

Plac Bohaterów to jeden z najważniejszych i najsłynniejszych placów Budapesztu.

To także miejsce poświęcone długiej i bogatej historii Węgier oraz fundamentom węgierskiej tożsamości narodowej.

Plac Bohaterów został wytyczony pod koniec XIX w., a bezpośrednią tego przyczyną była nadchodząca rocznica 1000 – lecia założenia państwa węgierskiego.

Na obchody tzw. „zajęcia ojczyzny”, które miały miejsce w 1896 r., gotowy był jednak tylko jeden budynek, a mianowicie Pałac Sztuki – ukończony w 1895 r. przez Alberta Schickedanza i Fülöpa Herczoga, w stylu eklektyczno – klasycystycznym.

Gmach Muzeum Sztuk Pięknych, położony dokładnie po przeciwnej, północnej stronie placu, został wzniesiony w latach 1900 – 1906 – również według projektu Schickedanza i Herczoga i również w stylu eklektyczno – klasycystycznym.

Natomiast najważniejszy na placu, Pomnik Milenijny, został ukończony w 1900 r. Pomnik Milenijny to najważniejszy element Placu Bohaterów.

Składa się on z trzech części – Kolumny Archanioła Gabriela i dwóch półkolistych kolumnad.

Kolumna, jak wskazuje na to jej nazwa, przedstawia Archanioła Gabriela trzymającego w lewej dłoni podwójny krzyż apostolski, a w prawej koronę węgierską.

Przy cokole kolumny usytuowanych jest siedem konnych posągów przedstawiających mitycznych wodzów plemion madziarskich, które w IX w. osiedliły się na terenie Panonii (były to plemiona Megyer, Keszih, Kürt-Gyarmat, Nyék Tarján, Jenő i Kér).

Na samym dole Kolumny znajduje się z kolei budapesztański Grób Nieznanego Żołnierza.

Po obu stronach kolumny rozciągają się dwie półkoliste kolumnady, ozdobione posągami węgierskich bohaterów narodowych.

W kolumnadzie północnej zobaczymy przedstawienia pięciu władców z dynastii Arpadów – Stefana I Świętego (pierwszego koronowanego władcy Węgier, panującego w latach 1001 – 1038), Władysława I Świętego (1077 – 1095),

Kolomana I Uczonego (1095 – 1116), Andrzeja II (1205 – 1235) i Belę IV (1235 – 1270), a także dwóch władców z dynastii Andegawenów – Karola Roberta (1290 – 1295) i Ludwika I (1342 – 1382).

W kolumnadzie południowej znajdują się natomiast pomniki: Jana Hunyadego – wojewody siedmiogrodzkiego i zwycięzcy w bitwie pod Belgradem z wojskami tureckimi Mehmeda II, Macieja Korwina – jednego z najwybitniejszych władców węgierskich, panującego w latach 1458 – 1490,

Stefana Bocskai’a – księcia Siedmiogrodu i przywódcy powstania antyhabsburskiego z pocz. XVII w., Gábora Bethlena – księcia Siedmiogrodu i przywódcy zrywu antyhabsburskiego w trakcie wojny trzydziestoletniej, Imre Thököly’a – przywódcy tzw. powstania kuruców z poł. XVII w.,

Franciszka II Rakoczego – księcia Siedmiogrodu i przywódcy powstania antyhabsburskiego z pocz. XVIII w. i wreszcie Lajosa Kossutha – szlachcica i jednego z głównych przywódców węgierskiej Wiosny Ludów (1848 – 1849).