Manaus

Żadne brazylijskie miasto nie przeżywało tak gwałtownych wzlotów i upadków jak Manaus - stolica stanu Amazonas.

W końcu XIX w. Manaus było najprężniej rozwijającym się ośrodkiem miejskim na kontynencie południowoamerykańskim, jednak zaraz potem popadło w letarg trwający ponad 50 lat. Przed ćwierćwieczem ponownie wróciło do łask i dziś znowu zajmuje znaczące miejsce na mapie kraju, także jako punkt wypadowy wycieczek do amazońskiej dżungli.

Manaus rozpoczęło swoje istnienie jako mały fort, São José da Barra, założony przez portugalskich osadników dla obrony przed hiszpańskimi najeźdźcami przybywającymi Amazonką.

W listopadzie 1832 r. osadzie przyznano prawa wioski i nadano nazwę Manaus, w nawiązaniu do plemienia Manaos, które niegdyś zamieszkiwało te tereny. W lokalnym języku słowo to oznacza "Matkę Boga".

24 października 1848 r.  Manaus otrzymało prawa miejskie oraz nazwę Cidade da Barra do Rio Negro. W 1850 r. Amazonia stała się prowincją Brazylii, zaś w 1856 r. miasto ponownie zmieniło nazwę na Citade de Manaus.

W latach od 1890 do 1920 miasto przeżywało swój złoty okres z powodu zwiększonego zapotrzebowania na kauczuk naturalny po wynalezieniu procesu wulkanizacji. 

 

Zapotrzebowanie na kauczuk napędzała rodząca się motoryzacja, a kauczuk był równie ważny jak kawa w brazylijskim eksporcie.

Swój rozwój miasto zawdzięczało m.in. portowi rzecznemu z pływającymi nabrzeżami, dostępnemu dla statków oceanicznych, którego budowę ukończyła w 1902 r. firma polskiego inżyniera Bronisława Rymkiewicza.

Dzięki ogromnym pieniądzom Manaus jako pierwsze miasto w Ameryce Południowej miało zelektryfikowany transport publiczny i pierwszy system telefoniczny w Amazonii. 

Symbolem ówczesnych możliwości miasta jest bogato przyozdobiony gmach opery, do którego sprowadzano śpiewaków z Mediolanu. 

Kauczuk uczynił z wielu ludzi milionerów. Imigranci z północno-wschodniej Brazylii przybywali, żeby się wzbogacić. 

Rozwój miasta jednakże został wkrótce zahamowany z powodu wykradzenia przez Anglika Henry Wickhama w 1876 r. nasion kauczukowca brazylijskiego (Hevea brasiliensis) i założeniu przez Brytyjczyków plantacji w południowo-wschodniej Azji.

W 1913 r. cena kauczuku spadła poniżej 1/4 rekordowych cen z 1910. Do tego w 1920 wynaleziono kauczuk syntetyczny. Wszystko to spowodowało gwałtowny spadek cen kauczuku na światowym rynku i w konsekwencji zubożenie miasta. 

Manaus podniosło się znowu, kiedy w 1966 rząd Brazylii ogłosił je portem bezcłowym. Wówczas zagraniczni przemysłowcy zaczęli sprowadzać półprodukty wolne od podatków oraz przetwarzać i montować je na miejscu.

Wokół miasta zaczęły powstawać nowe fabryki. 

Dziś. spacerując po centrum miasta, daje się jeszcze zauważyć dawne piękno i rozmach z jakim wznoszono budynki.

Nad brzegiem Rio Negro powstała dzielnica Ponta Negra z plażą i promenadą, która w zamierzeniach władz miasta ma być miejscem spędzania wieczorów przez mieszkańców. 

Szybko rozwijające się miasto, obecnie liczące około dwóch milionów mieszkańców, nie nadąża z wchłonięciem napływających licznie ludzi,

co widać szczególnie w dzielnicach oddalonych od nowoczesnych wieżowców.