Paryż

Paryż leży w sercu Francji i pełni kluczową rolę w administracji francuskiej, życiu politycznym, kulturalnym, uchodzi także za światową stolicę mody.

Dlatego też jest tak nie podobny do reszty kraju.

Paryż jest jednym z najpiękniejszych miast świata.

Jest uwielbiany za niepowtarzalną atmosferę i niezliczone przyjemności.

Od setek lat Paryż znajduje się w centrum wydarzeń historycznych, politycznych i gospodarczych.

W Europie i na świecie miasto kojarzone jest przede wszystkim z wieloma zabytkami, muzeami oraz jako światowa stolica architektury, mody, rozrywki, kultury i nauki.

Paryż jest niezwykle romantyczny, posiada czarowną moc.

Już pierwsze spojrzenie na wąskie brukowane uliczki, szerokie bulwary i otwarte place ujmuje.

Miasto to przyprawia o zawrót głowy mnogością muzeów, teatrów, eleganckich domów towarowych i butików.

Jest tu mnóstwo zabytków i miejsc godnych odwiedzenia: Wieża Eiffela, Panteon, Łuk Tiumfalny, Obserwatorium paryskie, Sorbona, Katedra  Notre-Dame, Hotel de Sens, Wieża Montparnasse, Teatr Odeon, Pałac Elizejski, Bastylia.

Paryż to także Luwr z dziełami, takimi jak Mona Lisa i Wenus z Milo, wreszcie romantyczny cmentarz Pere Lachaise, gdzie spoczywają Fryderyk Chopin, Edith Piaf i Jim Morrison.

Zakochani spędzają swoje randki w ogrodach Wersalu lub na przejażdżce statkiem po Sekwanie. 

Początek miasta to celtycka osada na wyspie Île de la Cité, założonej mniej więcej 300 lat przed naszą erą.

Dwa i pół wieku później osadę zajęli Rzymianie rozwijając na lewym brzegu Sekwany miasto Latitia Parisorium a potem Paris.

O dziwo nie posiadało ono prawie żadnego znaczenia, póki nie zostało stolicą państwa władanego przez Chlodwiga I, władcę Franków.

W XI wieku rozpoczął się prawdziwy rozwój Paryża, dzięki wzrostowi znaczenia książąt paryskich.

Na przestrzeni 200 lat powstało wiele kościołów, w tym słynna Notre Damme oraz pierwsza forteca. 

Rozwijała się również nauka.

Powstał słynny uniwersytet Sorbona oraz kilka innych znaczących szkół.

Rozwój zahamowała wojna stuletnia i epidemia dżumy.

Do kolejnego rozwoju sztuki przyczynił się Franciszek I.

Następny kryzys, to wojny religijne, ze słynną Nocą św. Bartłomieja, a następnie rozwój XVII wieczny i znów zastój spowodowany przez rewolucję, Wiosnę Ludów i wojnę francusko-pruską. 

Dopiero koniec XIX wieku to powrót sztuki w formie belle epoque.

XX wiek, to intensywny rozwój przemysłu, kultury i gospodarki, powstanie wielu symboli, w tym wieży Eiffla.

Charakterystyczną cechą Paryża jest zdecydowane odseparowanie tradycji i nowoczesności.

W przeciwieństwie do innych miast świata tutaj nie ma nowoczesnego centrum biznesowego ze strzelającymi w niebo wysokościowcami.

Klasyczna zabudowa pozostaje nienaruszona, a biznes i finanse skupiają się w innej, bardziej nowoczesnej dzielnicy La Defence.

Paryżanie nie lubią swoich symboli, którymi są: wieża Eiifla, piramida Luwru czy centrum Pompidou.

O Paryżu mówi się w samych superlatywach i zanim się do tego miasta przyjedzie, odczuwa się przeważnie niespotykane pragnienie zobaczenia go.

Niestety wielu ludzi po pierwszym kontakcie z tym miastem przeżywa rozczarowanie.

Jest ono nazywane syndromem paryskim i dotyczy przeważnie Japończyków.

O dziwo to zjawisko psychologiczne zostało opisane medycznie.

Po raz pierwszy wspomniał o syndromie paryskim tygodnik naukowy "Nervure", opisując, że każdego roku kilkuosobowa grupa Japończyków musi poddawać się terapii z powodu szoku wywołanego Paryżem.

Szok jest wynikiem rozczarowania.

Paryż to jedyne na świecie miasto, które ma "swoją" chorobę.