czwartek, 11 grudnia 2014

Plaza de Arms w Limie


Bardzo przyciągający spacerujących turystów a zarazem majestatyczne widoki budzi Plaza de Arms (Plac broni), to nazwa głównego placu w wielu miastach Ameryki Łacińskiej.
Nazwa wywodzi się z faktu, że będzie to schronienie w razie ataku na miasto, z którego broń będzie dostarczana do obrońców.



W dniu powstania miasta, czyli 18 stycznia 1535, Francisco Pizzaro wyznaczył miejsce do budowy placu. 



Później, Pizarro i Nicolas de Rivera, jako pierwszy burmistrzem miasta, zwiedzili miasto i podzielili działki. 



Pizzaro korzystając z tego, iż był założycielem i z tytułu gubernatora miał ogromnie duże działki.



Partia na południe od placu została wyznaczona do kościoła, a zachodnia część partii została miejscem rady miasta.



Reszta partii została podzielona wśród reszty konkwistadorów.



Pierwsza fontanna na placu budowy została zbudowana i otwarta 21 października 1578 roku.



W 1622 roku, powstała Katedra w Limie.



Wnętrze katedry jest atrakcyjne, z delikatnym sklepieniem i podłodze na wzór szachownicy.



Przyozdobione imponujące wyposażenie barokowe, misternie rzeźbione stalle są najbardziej wybitnymi. 



W roku 1821 ogłoszono niepodległość.



Po tym historycznym wydarzeniu, flaga nowej republiki paradowała wokół placu.



W późniejszym czasie powstawały ogrody, przyozdobiono pięknie plac, zainaugurowano oświetlenie gazowe i zainstalowano środki lokomocji tramwajowej.



Plaza de Arms zajmuje cały blok o szerokości czterech ulic z jednej strony i cztery ulice na innych, a także z wszystkich czterech stron mierzy ponad dwa tysiące metrów, jest bardzo płaski co daje wspaniałe widoki. 



W katedrze tuż za wejściem, w kaplicy po prawej stronie znajduje się grób Francisco Pizarra, konkwistadora Peru i założyciela Limy.



Pod ołtarzem katedry znajduje się krypta, w której pochowane są szczątki biskupów tamtejszej archidiecezji.



Wykopaliska jednak odkryły miejsca pochówku innych, mniej lub bardziej znamienitych obywateli.



Katedra została zbudowana w 1535 roku.



Przebudowana w stylu renesansowo-barokowym w latach 1564 - 1758.



Kolejna przebudowa po zniszczeniach w wyniku trzęsienia ziemi w 1940 roku.



Jest budowlą trójnawową z 10 bocznymi kaplicami.



Architektem, który wzniósł fasadę świątyni był (mający dziwnie swojsko brzmiące nazwisko) Ryszard de Jaksa Małachowski.



Trzeba przyznać, że polskiemu (no dobrze, półpolskiemu) inżynierowi udało się dokonać rzeczy zwalającej z nóg.



Mauretańskie balkony harmonijnie współgrają z rzeźbami wykonanymi przez miejscowych artystów.





Nieźle sobie to nasz rodak wykombinował. Połączyć styl arabski, europejski i kolonialny.



Zespół urbanistyczny starego miasta został wpisany na Listę Światowego Dziedzictwa Kultury i Natury w 1988 roku.



Najcenniejsze zabytki pochodzą z XVII i XVIII wieku.



Na lewo od katedry stoi Palacio Arzobispal (Pałac Arcybiskupi), który został zbudowany stosunkowo niedawno, bo w 1924 r.



Z tego samego okresu pochodzi Palacio de Gobierno położony w północno-wschodniej części placu.



Przez cały dzień stoi przed nim straż w mundurach.



Inne budynki wokół placu, jak ratusz (Municipalidad) z 1945 r., Unión Club, sklepy i kawiarnie, także powstały w XX w.



Kolonialna architektura otaczająca centralny plac tworzy niepowtarzalny klimat tego miejsca. Pomalowane na żółto budynki z ciężkimi, drewnianymi, rzeźbionymi balkonami przenoszą zwiedzających w odległe czasy, kiedy Lima zwana była jeszcze Miastem Królów.

Brak komentarzy: