Wzgórza Albano

Będąc dłużej w Rzymie warto wybrać się w okolice Wiecznego Miasta. Jedno z urokliwych miejsc znajduje się nad jeziorem Albano.

Wokół tego wulkanicznego jeziora, oddalonego około 30 km  od stolicy Włoch, jest szereg uroczych miejscowości.

Słyną one przede wszystkim z pięknych krajobrazów, a także z produkcji wyśmienitego wina.

Znajdują się tam liczne wille - z pewnością najsłynniejsza z nich to Castel Gandolfo, gdzie znajduje się letnia rezydencja papieska. 

Miejsca te upodobali sobie nie tylko turyści i podróżnicy (wśród których byli Byron, Stendhal, Goethe), ale i mieszkańcy Rzymu, którzy w weekendy uciekają tam od zgiełku dużego miasta, a w lecie także od upałów (jest tam zawsze ok. 5°C zimniej).

Castel Gandolfo razem z Albano, Frascati, Lanuvio, Grottaferrata, Marino i kilkoma mniejszymi miejscowościami tworzą historyczny i geograficzny obszar Zamków Rzymskich (Castelli Romani).

Łagodny klimat, żyzna gleba, duże zbiorniki słodkiej wody (jeziora w kraterach!) i łatwość obrony przyciągały nieustannie ludzi w to miejsce.

W czasach przedrzymskich tu właśnie powstała stolica - sanktuarium plemion latyńskich, mityczna Alba Longa, od której bierze początek popularna wśród rzymian nazwa tej okolicy – Colli Albani (Wzgórza Albano).

W okresie Republiki i Cesarstwa wzgórza te stały się uprzywilejowanym miejscem wakacji bogatych Rzymian. W średniowieczu i nowożytności miejsce patrycjuszy, senatorów i cezarów zajęła szlachta Państwa Kościelnego i duchowni.

Bliskość Rzymu sprawiła również, że to miejsce było idealnym schronieniem dla papieży szukających w porze letniej ochłody i wypoczynku. Kiedy więc pod koniec XVI wieku miasteczko-zamek należący wcześniej do starego rodu Gandolfich przeszło w ręce Stolicy Apostolskiej, stało się rzeczą prawie naturalną, że wkrótce po tym, za czasów panowania Urban VIII Barberiniego, wzniesiono tu willę papieską ze wspaniałymi ogrodami.

Była ona ulubionym miejscem kanikuły letniej dla wielu biskupów Rzymu aż do upadku Państwa Kościelnego w 1870 r.

Dopiero 59 lat po tej dacie, po podpisaniu Traktatu Laterańskiego w 1929 r. pomiędzy Państwem Włoskim a Stolicą Apostolską, pałac papieski w Castel Gandolfo oraz Willa Barberini i jej ogrody uzyskały status eksterytorialności i stały się częścią posiadłości papieskich.

Po drugiej wojnie światowej Castel Gandolfo rozkwitło szczególnie w okresie pontyfikatów papieży: Piusa XII i Jana Pawła II.

Za panowania naszego rodaka na tronie piotrowym letnia rezydencja stała się czymś więcej niż miejscem krótkiego wypoczynku papieża – była tętniącą życiem oazą spotkań z wiernymi, sympozjów naukowych i pracy twórczej. 

Jezioro Albano znane również jako jezioro Castel Gandolfo jest najgłębsze we Włoszech (170 metrów). Jezioro znajduje się na wysokości 293 m n.p.m., wypełnia dwa kratery wulkanu Laziale. Powierzchnia jeziora zajmuje 6 km²,  jego długość wynosi 3500 m, a szerokość dochodzi do 2300 m.

Na tym jeziorze odbywały się zawody wioślarskie w 1960 r. rozgrywane w programie Igrzysk Olimpijskich w Rzymie. 

Region wzgórz Albano to kraina dobrego wina i świetnej gastronomii. Króluje tu grzyb borowik z okolicznych lasów oraz ryby z jezior Albano i Nemi.

Miasteczko Ariccia słynie w całej Italii z porchetty (porketta) – pieczonego prosiaka w aromatycznych ziołach; miasto Lariano to ojczyzna chleba i pieczarek; w Rocca di Papa można skosztować pysznych pieczonych kasztanów.

Uznaniem cieszą się też truskawki z Nemi oraz białe wino z Frascati.

W Arricia znajduje się też wart zobaczenia Palazzo Chigi skonstruowany przez Berniniego. W jego wnętrzu można oglądać dzieła Fontany i unikatowe pokoje obite kurdybanem.

Dziełem Berniniego jest także okrągły kościół, z rzędem portyków i kopułą oraz freskiem Borgonone wewnątrz.