Betania

Podróż po Izraelu to często pielgrzymka szlakiem Pisma Świętego. Wśród wielu odwiedzanych miejsc jest również miejscowość znana powszechnie jako Betania.

Znajduje się ona po wschodniej stronie Góry Oliwnej, przy drodze wiodącej z Jerozolimy do Jerycha. Wioska ta wspominana na kartach Ewangelii, położona jest 15 stadiów, czyli niecałe 3 km, od Jerozolimy.

Obecnie znane jest ono jako miejscowość o nazwie Al-Ajzarija, (Al-'Ayzariyyah) i wschodzi w skład Autonomii Palestyńskiej na terytorium Izraela. Miejscowość ta liczy około 25 tysięcy mieszkańców.

To właśnie tu mieszkali przyjaciele Jezusa: Marta, Maria i Łazarz, tutaj też znajduje się grób Łazarza, którego Jezus wskrzesił z martwych. Z powodu biblijnych powiązań i bliskości Jerozolimy miejsce to, już od pierwszych wieków chrześcijaństwa, przyciągało licznych pielgrzymów.

W czasach Królestwa Jerozolimskiego w Betanii znajdowały się dwa kościoły: św. Łazarza zbudowany nad jego grobem i drugi, w miejscu, w którym stał dom Marty i Marii. Na początku XII w. kościół i klasztor św. Łazarza otrzymali na własność kanonicy Grobu Świętego, lecz w roku 1138 przekazali je oni królowej Melisendzie, która je odnowiła i powiększyła, osadzając tu benedyktynki, a dla obrony klasztoru przeciw ewentualnym napadom nieprzyjaciół zbudowała warowną wieżę.

Gdy Jerozolima dostała się pod władzę mahometan, kościoły Betanii wkrótce znalazły się w opuszczeniu. Pod koniec XVI w. ruiny kościoła św. Łazarza przekształcono w meczet i w ten sposób krypta Łazarza stała się niedostępna dla chrześcijan.

Lecz w roku 1613 o. Angelo z Messyny, kustosz Ziemi Świętej, kupił od muzułmanów prawo wykucia w skale obecnie istniejących schodów, by można schodzić nimi do grobu Łazarza. W 1889 roku teren zajmowany przez drugi z kościołów został wykupiony przez Kustodię Ziemi Świętej (działającą w ramach zakonu franciszkanów).

W latach 1952 - 1953  według projektu A. Barluzziego wybudowano kościół upamiętniającą grób Łazarza i gościnny dom Marty, Marii i Łazarza. Kościół nie posiada okien, oświetlony jest światłem wpadającym przez otwór w kopule. Wnętrze zdobią mozaiki tematycznie związane ze zmartwychwstaniem.

W budowlę zostały wkomponowane pozostałości dawniejszych kościołów. Zachowana jest też krypta Grobu Łazarza (z 1613 r.) oraz fragmenty klasztoru Benedyktynek z XII wieku.

Dzisiejsza Al-Ajzarija stara się połączyć życie arabskich mieszkańców z chrześcijańskimi miejscami kultu.