Racchi (Raqchi) to miejscowość na w okręgu San Pedro de Cache, w prowincji Canchis na trasie Cusco – Puno w Peru.
Właśnie w tej miejscowości położonej 125 km od Cusco, w miejscu niewidocznym z głównej drogi, na wysokości 3500 metrów nad poziomem morza znajduje się świątynia Wirakoczy.
Obiekt został zbudowany przez Inków w XV wieku (1439-1471) ku czci Wirakoczy - Stworzyciela wszechświata, słońca, księżyca, gwiazd i ludzi znanego jako: "Apu Kon Titi Wiraqocha”.
Świątynia Wirakoczy to wspaniałym przykład zdolności architektonicznej swojej epoki. Ten typ budowy przez architektów jest klasyfikowana jako "kallanka", czyli duży budynek całkowicie pokryty strzechą.
Świątynia była długa na 92 metrów i szeroka na 25,25 metrów. Jej ściany powstały na kamiennej 3 metrowej bazie na której powstał mur z adobes – suszonej na słońcu błotnej cegły.
Ściana ma u podstawy grubość 1,65 metra i u góry 1,30 metra. Dzisiaj ta ściana wznosi się na 12 metrów, sto lat temu miała 15 metrów i zgodnie z hipotetycznymi rekonstrukcjami pierwotnie osiągała wysokość 16,60 m.
Imponujący musiał być dach, zajmujący powierzchnię prawie 2500 m² z nachyleniem około 50 °. Rząd jedenastu okrągłych baz nadal można oglądać między centralnymi i bocznymi ścianami, to one stanowiły wsparcie dla kolumn podtrzymujących dach.
W ścianie świątyni można znaleźć zamaskowany Krzyż Andów - chakana, obrazujący konstrukcję świata.
Obok świątyni znajdują się inkaskie zabudowania militarne i magazyny na płody rolne: kukurydze, suszone ziemniaki, kaszę..., rozdzielane w całym królestwie Inków.
W Od strony północnej świątyni zbudowano dwanaście pomieszczeń mieszkalnych przeznaczonych dla kapłanów i lokalnych administratorów. Powierzchnie mieszkalne składają się z oddzielnych kwadratowych części, która największa ma powierzchnie 4 na 6 metrów. W każdym z tych pomieszczeń znajdują się nisze w których można było przechowywać obiekty sakralne.
Na wschód od świątyni znajdujemy około 100 okrągłych spichlerzy zbudowanych w równoległych liniach, są to magazyny zwane qolqas. Każdy z magazynów ma 33 metry średnicy. To właśnie w nich przechowywano płody rolne.
Qolqas są budowlami unikatowymi, gdyż w przeciwieństwie do budowli całego imperium zbudowane na planie koła a nie kwadratu.
Obiekt został zbudowany przez Inków w XV wieku (1439-1471) ku czci Wirakoczy - Stworzyciela wszechświata, słońca, księżyca, gwiazd i ludzi znanego jako: "Apu Kon Titi Wiraqocha”.
Świątynia Wirakoczy to wspaniałym przykład zdolności architektonicznej swojej epoki. Ten typ budowy przez architektów jest klasyfikowana jako "kallanka", czyli duży budynek całkowicie pokryty strzechą.
Świątynia była długa na 92 metrów i szeroka na 25,25 metrów. Jej ściany powstały na kamiennej 3 metrowej bazie na której powstał mur z adobes – suszonej na słońcu błotnej cegły.
Ściana ma u podstawy grubość 1,65 metra i u góry 1,30 metra. Dzisiaj ta ściana wznosi się na 12 metrów, sto lat temu miała 15 metrów i zgodnie z hipotetycznymi rekonstrukcjami pierwotnie osiągała wysokość 16,60 m.
Imponujący musiał być dach, zajmujący powierzchnię prawie 2500 m² z nachyleniem około 50 °. Rząd jedenastu okrągłych baz nadal można oglądać między centralnymi i bocznymi ścianami, to one stanowiły wsparcie dla kolumn podtrzymujących dach.
W ścianie świątyni można znaleźć zamaskowany Krzyż Andów - chakana, obrazujący konstrukcję świata.
Obok świątyni znajdują się inkaskie zabudowania militarne i magazyny na płody rolne: kukurydze, suszone ziemniaki, kaszę..., rozdzielane w całym królestwie Inków.
W Od strony północnej świątyni zbudowano dwanaście pomieszczeń mieszkalnych przeznaczonych dla kapłanów i lokalnych administratorów. Powierzchnie mieszkalne składają się z oddzielnych kwadratowych części, która największa ma powierzchnie 4 na 6 metrów. W każdym z tych pomieszczeń znajdują się nisze w których można było przechowywać obiekty sakralne.
Na wschód od świątyni znajdujemy około 100 okrągłych spichlerzy zbudowanych w równoległych liniach, są to magazyny zwane qolqas. Każdy z magazynów ma 33 metry średnicy. To właśnie w nich przechowywano płody rolne.
Qolqas są budowlami unikatowymi, gdyż w przeciwieństwie do budowli całego imperium zbudowane na planie koła a nie kwadratu.
Na zachód od świątyni znajduje się duże pole, dziś wykorzystywane przez mieszkańców w celach rolniczych. To prawdopodobnie w tym miejscu znajdował się kompleks przeznaczony do odbywania, zgodnie z tradycją Inków, rytualnych obmyć.
Tuż przy świątyni Wirakoczy znajduje się mały, fotogeniczny kościółek św. Michała.
Przy nim miejscowa ludność, wykorzystując obecność turystów z całego świata, organizuje targ rękodzielnictwa z dużą ilością ceramiki oraz wszechobecnych w Peru wyrobów tkanych.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz