San Giovanni Rotondo

San Giovanni Rotondo to miasto i gmina we Włoszech, w regionie Apulia, w prowincji Foggia.

Miejsce życia św. Ojca Pio z Pietrelciny - od 4 września 1916 roku do 23 września 1968 roku. Gminę zamieszkuje około 27 tysięcy osób. San Giovanni Rotondo jest częścią Parku Narodowego Gargano (Parco Nazionale del Gargano) i Górskiej Wspólnoty Gargano (Montana del Gargano).

Sanktuarium Ojca Pio znajduje się na zachodnim krańcu miasta. San Giovanni Rotondo - miasteczko pozbawione wartościowych zabytków, interesującej historii, położone z dala od głównych szlaków turystycznych Włoch - swoją sławę jednego z najczęściej odwiedzanych sanktuariów katolickich na świecie, a co za tym idzie i byt ekonomiczny zawdzięcza od roku 1918 Ojcu Pio.

Jest typowym miastem konsumującym fakt istnienia na swoim terenie sanktuarium, podobnym do wielu włoskich miast, które "żyją ze swojego świętego". Głównym zajęciem ludności jest więc obsługa pielgrzymów.

Miejscowość San Giovanni Rotondo została założona w 1095 roku na ruinach wsi, której początki sięgały IV wieku p.n.e.

Prawdopodobnie na przełomie IV i III wieku p.n.e. wzniesiono tu okrągłą świątynię poświęconą początkowo Apollinowi, potem Weście, a następnie Janusowi (bóg wszelkiego początku), zwaną Rotondaze względu na okrągłą formę.

W wyniku prac wykopaliskowych odkryte zostały pochodzące z tamtego okresu groby.

Kiedy chrześcijaństwo stało się religią państwową, w IV wieku n.e., świątynia została zburzona, a na jej miejscu wzniesiono kościół pod wezwaniem św. Jana Chrzciciela (zwany też Rotonda).

Od niego to pochodzi nazwa miasta. Z powodu licznie napływających do San Giovanni Rotondo wiernych w latach 1956-1959 obok dawnego zakonnego kościółka wzniesiono bazylikę, dedykowaną Matce Bożej Łaskawej.

Po beatyfikacji Ojca Pio w roku 1999 sanktuarium stało się jednym z najliczniej odwiedzanych w świecie katolickim i konieczne stało się wybudowanie nowej świątyni, mogącej pomieścić rzesze napływających pielgrzymów.

Jego uroczyste otwarcie nastąpiło 1 lipca 2004 roku, a konsekracji dokonano dzień później.

Kościół został wybudowany według projektu jednego z najsłynniejszych współczesnych architektów - Renzo Piano.

Świątynia została wzniesiona z kamienia i drewna. Zajmuje powierzchnię 4700 m2.

Wewnątrz znajduje się 1650 ławek, które mogą pomieścić 6500 osób. Arnaldo Pomodoro zaprojektował krzyż i ołtarz, zaś ambonę i prowadzącą do niej drogę - Giuliano Vangi.

Niewielka kaplica adoracji znajduje się poza prezbiterium, w osobnym pomieszczeniu, usytuowanym pomiędzy kościołem i zakrystią, może pomieścić (w ławkach) około 80 osób.

Dziedziniec kościelny zajmuje powierzchnię 9200 m2- tu w celebracjach może uczestniczyć około 35000 osób. Powierzchnia dziedzińca wyłożona jest kamieniem z pobliskiej Apriceny.

Na samym dziedzińcu, w specjalnie przygotowanych miejscach, zasadzono 24 drzewka oliwne. 12 z nich poświęcono apostołom, zaś pozostałe 12 prorokom.

Widoczny z daleka kamienny krzyż mierzy około 40 metrów wysokości.

Został wzniesiony przez nałożenie na siebie 65 ciosanych kamieni.