SS. Salvatore in Onda

Kościół SS. Salvatore in Onda, Rzym, Via dei Pettinari, 58

Kościół pochodzi z końca XI i początku XII wieku.

Nosi wezwanie SS. Salvatore (Najświętszego Zbawiciela), do którego dodaje się przydomek „in onda” (na fali), prawdopodobnie ze względu na częste powodzie powodowane przez wylewający Tybr.

W 1844 r. Grzegorz XVI przekazał ten kościół wraz z sąsiednim domem św. Wincentemu Pallottiemu dla wspólnoty księży i braci Apostolstwa Katolickiego, którą założył.

Od tego momentu pracują w nim członkowie Stowarzyszenia Apostolstwa Katolickiego (Księża i Bracia Pallotyni).

Pierwsza historyczna wzmianka o kościele jest zawarta w bulli Honoriusza II z  1127 r.

Pierwotnie miała formę bazyliki z trzema nawami. Innocenty VII (1404-1406) przekazał go mnichom św. Pawła Pustelnika, którzy pozostali w nim do 1445 r. Eugeniusz IV (1431-1447) przekazał kościół wraz z sąsiednim domem Braciom Mniejszym Konwentualnym z Santa Maria in Ara Coeli, którzy założyli tutaj siedzibę prokuratorów generalnych.

14 sierpnia 1844 r. Grzegorz XVI (1831- 1846) przekazał kościół SS. Salvatore in Onda i przylegający do niego dom Wincentemu Pallottiemu, kapłanowi rzymskiemu.

W 1845 r. rozpoczął w nim prace remontowe, a w 1846 przeniósł się tam wraz ze wspólnotą, którą założył. Pius IX (1846-1878) w 1847 r. potwierdził przyznanie kościoła Stowarzyszeniu Apostolstwa Katolickiego.

W 1867 r. rodzina Cassetta rozpoczęła remont kościoła pod kierunkiem architekta Luca Carimini.

Wtedy podniesiono poziom podłogi i nadano kościołowi obecny wygląd.

6 sierpnia 1878 r. kościół został ponownie otwarty dla kultu podczas Mszy św., której przewodniczył bp Francesco di Paola Cassetta. Ostatni remont przeprowadzono w 1984 r.

Kościół posiada trzy nawy, podzielone przez 12 kolumn, z których każda jest inna, z różnymi głowicami.

Sufit kasetonowy wykonany został z drewna polichromowanego (wiek XIX). Jest on oświetlony przez dziesięć okien z kolorowymi kryształami i półokrągłym oknem na elewacji z widokiem na chór, na którym znajdują się organy.

Stacje Drogi Krzyżowej są autorstwa Domenico Cassarotti. W tylnej części kościoła znajdują się dwa konfesjonały wykonane na zlecenie św. Wincentego Pallottiego.

W nawie centralnej znajduje się ołtarz, pod którym umieszczono trumnę z ciałem św. Wincentego Pallottiego.

W absydzie widzimy scenę Przemienienia namalowaną przez Filippo Prosperi. W centrum znajduje się kapliczka z wizerunkiem Matki Boskiej z Dzieciątkiem, z boków freski przedstawiające Apostołów Piotra i Pawła, nad nimi, w dwóch małych rotundach świętych Jana Nepomucena i Filipa Neri.

W cennym sarkofagu, wykonanym przez artystę Arnaldo Brandizzi, znajduje się nienaruszone ciało świętego Wincentego Pallottiego, w szatach kapłańskich i srebrną maską na twarzy i rękach.

Wincenty Pallotti urodził się w Rzymie 21 kwietnia 1795 r., a święcenia kapłańskie przyjął 16 maja 1818 r. W 1835 r. założył Zjednoczenie Apostolstwa Katolickiego.

W ostatnich latach swojego życia mieszkał przy kościele SS. Salvatore in Onda, gdzie zmarł 22 stycznia 1850 r..

Został beatyfikowany 22 stycznia 1950 r. przez Piusa XII, a 20 stycznia 1963 kanonizowany przez papieża Jana XXIII.

Na początku prawej nawy znajduje się figura z terakoty Matki Bożej Bolesnej, umieszczona przez św. Wincentego Pallottiego. Dalej widzimy figurę świętego Antoniego i dużą marmurową tablicę, która zawiera informacje historyczne dotyczące kościoła.

Dochodzimy do kaplicy Matki Bożej „Virgo Potens”. W głębi znajduje się marmurowy ołtarz poświęcony św. Józefowi i świętym męczennikom Kosmie i Damianowi. Obraz namalowany na płótnie został wykonany przez Aleksandra Maksymiliana Seitz (1811-1888).

Kaplica Matki Bożej „Virgo Potens”, została dobudowana w czasie ostatniego remontu kościoła. W marmurowym ołtarzu umieszczono obraz Maryi „Virgo Potens”, błogoslawioną Elisabettę Sanna, jedną z pierwszych osób należących do współpracowników Zjednoczenia Apostolstwa Katolickiego założonego przez św. Wincentego Pallottiego.

Pod podłogą znajduje się grób Sługi Bożej Elisabetty Sanna, która zmarła w Rzymie w 1857 r. Ściany kaplicy są ozdobione freskami Cesare Mariani: „Judyta i Holofernes”, „Niepokalane Poczęcie”, „Zwiastowanie” (wszystkie trzy z roku 1875), „Esther i Ahasuerus” (1876).

W lewej nawie widzimy figurę Jezusa z Nazaretu; figurę Dzieciątka Jezus należącą do Wincentego Pallottiego, którą dawano wiernym do ucałowania podczas Oktawy Epifanii.

Nieco dalej umieszczono tablicę upamiętniającą miejsce, gdzie w latach 1850 – 1950, było złożone ciało św. Wincentego Pallottiego oraz kopię obrazu Maryi Królowej Apostołów namalowaną przez Serafino Cesaretti według projektu Johanna Friedricha Overbeck.

Jest tu tablica upamiętniająca wizytę Jana Pawła II w kościele SS. Salvatore in Onda 22 czerwca 1986 i w głębi ołtarz św. Alessio, wykonany w marmurze na zlecenie św. Wincentego Pallottiego.

Lewa nawa prowadzi do korytarza, z którego schodzi się  do średniowiecznej krypty umieszczonej pod prezbiterium kościoła, należącego do pierwszego budynku.

Ma ona plan prostokąta i posiada trzy małe nawy rozdzielone przez rzymskie kolumny, które wspierają sklepienie. Nad ołtarzem znajduje się krzyż niemieckiego rzeźbiarza Maxa Faller.