Qenqo, Tambomachay i Puca Pucara

Qenqo, Tambomachay i Puca Pucara bardzo możliwe że ktoś kto nie był w Peru nawet nie słyszał o tych trzech miejscach i z reguły są one zwiedzane obok wspaniałych miejsc inkaskiej architektury w Cuzco.

Qenko to świątynia trzech światów, położona 5 km od Cusco, to ciekawe skalne sanktuarium, które tworzy kamienna konstrukcja wokół megalitu intihuatana czyli "miejsce, gdzie przystaje słońce". Jest to kilka pomieszczeń wydrążonych w skale.

Ogromny głaz zasłania grotę uważaną za grobowiec Inki Pachacuteca. Dokonywano tu mumifikacji zwłok i składano ofiary najważniejszemu bóstwu przyrody Pachamamie, czyli Matce Ziemi. Skałę pokrywają rzeźby roślin i zwierząt uważane za symbol panowania Inki nad naturą.

Uważa się również, że w niszach prawdopodobnie składano mumie przygotowane do rytuałów pogrzebowych. Uważa się także, że Qenko pełniło rolę obserwatorium astronomicznego.

Ale tak naprawdę, nikt nic pewnego nie wie na temat tej budowli, a powyższy tekst prezentuje oficjalne wytłumaczenie jego istnienia. Tambomachay leży ok. 8 km od Cusco i znajduje się tutaj ceremonialna, kamienna łaźnia, zwana popularnie El Bano del Inca.

Tambomachan było pięknie położone. Ze swoimi budowlami, fortecą, no i źródłami nadal bijącymi. Jest to budowla złożona z dwóch brył w kształcie tarasów wykonanych z wygładzonych ciosów kamiennych. Po nich nieustannie przepływa woda o właściwościach leczniczych.

W murach wykonane są ślepe wnęki o wysokości ponad 1,5 m. Mógł mieć znaczenie rytualne, gdyż Inkę czczono jako "pana wody". Źródlana woda spływa po wygładzonych kamieniach do nisz, a potem do niewielkiej sadzawki.

W pewnych porach dnia niewielkie ruiny Puca Pucara wydają się czerwone, stąd tez ich nazwa "czerwony fort". Leży 7-8 km od Cusco i zaledwie kilometr od Tambomachay. Puca Pucara wznosi się na małym skalistym wzgórzu.

Można zobaczyć szereg prostokątnych formacji otoczonych ścianami i platformami, pomieszczenia, źródła, łaźnie i akwedukty. Z powodu swego strategicznego usytuowania dominuje nad okolicą charakter twierdzy był wybitnie militarny. Świadczy o tym ułożenie kamieni użytych do jej budowy. Są inne niż te, których Inkowie stosowali do celów religijnych. Poza tym za militarnym przeznaczeniem przemawia nieodległe położenie (ok. kilometra) królewskich łaźni Tambomachay. Łatwo wywnioskować, że kiedy król zażywał w nich kąpieli, ktoś musiał go pilnować.

Byli to wojownicy czekający w twierdzy i komunikujący się z otoczeniem władcy za pomocą podobnych do luster tablic ze złota, w których odbijały się promienie słoneczne.