z aparatem w świat: Park Güell

Zwiedzając Barcelonę, nie można pominąć jednego z najciekawszych parków świata.

Bajeczne schody i pawilony zaprojektowane przez Gaudíego sprawiają wrażenie krainy czarów.

Istniejący od ponad 100 lat Park Güell, z widokiem na morze i panoramę miasta, to niezwykłe miejsce i niezapomniana przygoda.

Położony nieco na uboczu Parc Guell to jedno z najbardziej znanych i charakterystycznych dzieł Gaudiego.

W zamierzeniu E. Guella, bogatego kupca, obecny Parc Guell miał być ekskluzywną dzielnicą, czy wręcz miastem-ogrodem, którego stworzenie powierzył wybitnemu architektowi – Antonio Gaudiemu.

Ostatecznie z ambitnych planów niewiele wyszło, ale ogród (park) stał sie wielką atrakcją dla turystów.

Park otwierany jest codziennie o godzinie 10 rano i właśnie wtedy najlepiej już tam być.

Tłum turystów gęstniejący z godziny na godzinę może odebrać radość ze spacerów po parku czy podziwiania widoków.

Dla tych ostatnich, wskazana jest dobra pogoda :)

Poza tym wprowadzono bilety a nawet ograniczenia ilościowe zwiedzających, co sprawia, że zwiedzanie parku w wysokim sezonie, w godzinach szczytu może być nie lada wyzwaniem.

Parc Guell na pewno warto odwiedzić podczas pobytu w stolicy Katalonii.

Jeśli ktoś nie jest fanem Gaudiego, albo po prostu nie ruszają go takie klimaty, warto tu przybyć choćby dla samych widoków!

Wstęp do parku jeszcze niedawno był darmowy.

Jednak w związku z ogromną ilością turystów wprowadzono bilety, ale tylko na najatrakcyjniejszą część, tę w której znajduje się ławeczka, Hala Hispotila czy kolumnady.

Mało tego, wprowadzono również ograniczenie ilościowe, według którego do tej części parku nie może wejść więcej niż 400 osób / 30 minut.

Zatem nawet jeśli zakupimy bilet, może się okazać, że będziemy musieli trochę poczekać na swoją kolej by móc wejść!

Jednak pozostała część parku (jego większa część dodajmy) pozostaje nadal dostępna za darmo!

Gaudi na początku 1900 roku dostał specyficzne zamówienie od Guella – przemysłowca i mecenasa sztuki. Na 20 ha ziemi miał stworzyć ogród mieszkalny dla bogatych obywateli Barcelony.

Z początku ogród o powierzchnii około 17, 18 ha przypominał pustynię.

Następnie został obsadzony rodzimymi gatunkami roślin, takimi jak sosny, drzewa świętojańskie, dęby, cyprysy i palmy śródziemnomorskie.

Pierwotny pomysł polegał na przeobrażeniu wzgórza w ekskluzywną dzielnicę mieszkalną na wzór angielskich miast ogrodów.

Dlatego też park ma imię w języku angielskim „Park Guell”.

Gaudi z zapałem przystąpił do pracy lecz... niestety nikt nie chciał zamieszkać w parku.

Dlatego dziś Park Guell jest jednym z najciekawszych miejskich punktów rekreacyjnych na świecie.

Osobliwości architektoniczne nie pozostawiają wątpliwości, kto jest ich autorem.

Pełno tu falujących kształtów, intensywnych kolorów, ceramicznych wytworów.

Ideą Gaudiego było połączenie przy pomocy przyrody wszystkich jego dzieł, dlatego wszystkie elementy parku przypominają naturalne elementy, takie jak konary drzewa albo jaskiniowe stalaktyty.

Dominują kształty pofalowane oraz geometrycznie niemożliwe charakteryzujące się całkowitym brakiem linii prostych. Jedną z cech wspólnych praktycznie wszystkie elementów parku są mozaiki.

Wielokolorowe lub w białym kolorze, starannie ułożone w technice trencadís przez Josep Maria Jujol, wiernego współpracownika Gaudiego.

Widoczne są także polityczne i religijne korzenie w architekturze wielu elementów parku.

Gaudí miał ideę stworzenia duchowej podróży wzdłuż stoku wzgórza (około 60 m), na którym chciał wybudować kaplicę, która nie została ostatecznie zbudowana.