Mosteiro de São Dinis

Na przedmieściach Lizbony leży Odivelas, które skrywa klasztor św. Dionizego (Mosteiro de São Dinis) znany popularnie jako Instytut Odivelas.

Jego budowę rozpoczęto w 1295 roku.

Istnieją dwie wersje uzasadniające jego budowę.

Według historii, król Dionizy, znany jako Rei Lavrador - Król Rolnik, zbudował klasztor powitać w nim swoją córkę Marię Afonso, której rodzina ze strony matki miała pałac w pobliskim Lumiar.

Natomiast tradycja opowiada, że podczas polowania w okolicy Beja król został zaatakowany przez potężnego niedźwiedzia.

Uciekając się do pomocy św. Dionizego obiecał ufundować klasztor, gdy wyjdzie cało z tej przygody.

Wyciągnął sztylet, który miał przy pasie i wbił do w serce bestii.

Czy to prawdziwa historia nie wiadomo, ale jego grób znajdujący się w tym klasztorze jest oparty na rzeźbach niedźwiedzia.

Wybudował klasztor pod wezwaniem św. Dionizego i św. Bernarda i powierzył go zakonnicą z zakonu cystersów.

Klasztor jest również miejscem ostatniego spoczynku innego króla: Jana V.

Oryginalna konstrukcja była wzniesiona w stylu gotyckim.

Kościół klasztorny składał się z trzech naw, zwieńczonych dwoma wieżami.

Trzęsienie ziemi w 1755 roku zniszczyło klasztor ocalały jedynie portal budynku i absydy kaplic kościoła, jak również niektóre krużganki.

Budynek w ten sposób stracił gotycką formę, którą zastąpiono stylem neoklasycystycznym kościoła.

Z oryginalnej konstrukcji, pozostały jedynie kaplice i część krużganków klasztoru.

Z tym klasztorze związane jest życie niektórych historycznych postaci Portugalii.

Tutaj zmarła królowa Filipa de Lencastre, która tutaj żyła w ascezie.

Podobnie jak księżniczka św. Joanna córka króla Jana II.

W 1902 roku Książę Afonso otworzył w klasztorze istniejącą do dziś wojskową szkołę dla dziewcząt.