czwartek, 5 kwietnia 2012

Circus Maximus

Zapraszam na kolejną wycieczkę po Rzymie, tym razem do najstarszego i zarazem największego cyrku starożytnego Rzymu, jakim był Circus Maximus - po włosku Circo Massimo, usytuowany pomiędzy wzgórzami Palatynu i Awentynu.
Choć był monumentalną budowlą, nie pozostało po nim nic prócz wałów wokół terenu dawnego cyrku.


Jego początki wiąże się z panowaniem Tarkwiniusza Starego. Od VI w. p.n.e. do IV w. cyrk wielokrotnie rozbudowywano i przebudowywano. W ostatecznym kształcie miał wymiary 544×129 m i mieścił na widowni 250 000 osób. Rozgrywano w nim przede wszystkim wyścigi rydwanów, ale nie tylko - np. Juliusz Cezar urządzał także polowania.



Najstarszą częścią cyrku są pozostałości fundamentów drewnianego budynku stajni (carceres), pochodzące z 329 p.n.e. Budynek został zastąpiony murowaną budowlą w 174 p.n.e. W tym samym roku na spinie ustawiono 7 jaj informujących o rozgrywanym podczas zawodów okrążeniu.



Na polecenie Agryppy, w 33 p.n.e. na spinie ustawiono 7 figurek delfinów, a za czasów Nerona pośrodku spiny umieszczono fontannę w kształcie delfinów. W 194 p.n.e. dobudowano miejsca na widowni przeznaczone dla senatorów. Za panowania Augusta dodano lożę dla cesarza (pulvinar) oraz ustawiono obelisk o wysokości 23,7 m przywieziony z Heliopolis (obelisk został przeniesiony w 1587 r. na polecenie papieża Sykstusa V na Plac del Popolo.)



W 36 r. cyrk spłonął. Odbudowany został przez cesarza Klaudiusza. Po raz drugi zniszczony przez pożar w 64 r. został odbudowany na polecenie Nerona. 


Kolejny pożar miał miejsce za panowania Domicjana. Odbudowa została zakończona dopiero w 104 r. przez Trajana. W tym okresie budowla miała długość ok. 600 m i szerokość ok. 200 m. Podczas panowania Antoninusa Piusa miała miejsce katastrofa, w wyniku której część budowli zawaliła się. 


Po odbudowie dokonano kolejnych modyfikacji: Karakalla – poszerzył bramę, Aurelian – postawił na spinie świątynię słońca, Konstantyn Wielki – dodał dodatkowe portyki i ozdobił budynek złotymi kolumnami, Konstancjusz II ustawił na spinie obelisk o wysokości 32,5 m przywieziony z Teb (obelisk od 1587 r. stoi na Placu św. Jana na Lateranie).


Ostatnie igrzyska w cyrku zostały rozegrane w 550 r. Obecnie na powierzchni nie na zachowanych pozostałości cyrku, tylko wyniesienie terenu nad gruzami dawnego cyrku ukazuje obszar, który zajmowały jego zabudowania. 


Teren ten służy dziś jako wspaniałe miejsce do spacerów.

Brak komentarzy: