Sala dei Notari

Palazzo dei Priori w Perugii to budynek Ratuszu.

Został zbudowany w stylu włoskiego gotyku na początku 1300 roku.

Na stronie zwróconej do placu znajduje się gryf, godło Perugii oraz XIV wieczny lew z brązu.

Wewnątrz znajduje się imponująca sala konferencyjna, Sala dei Notari.

Sala dei Notari to duża prostokątna sala wsparta na ośmiu potężnych łukach, pierwotnie przeznaczona na popularne zgromadzenia wolnej gminy.

Po 1582 roku stał się siedzibą potężnego Cechu Notariuszy, stąd obecna nazwa.

Z oryginalnych fresków z XIII i XIV wieku pozostało niewiele fragmentów.

Niektóre z nich zostały prawdopodobnie wykonane przez Mistrza Farneto i mistrza Espressionista Santa Chiara.

Później uzupełnione przez Matteo Tassi (1885) z legendami, baśniami i opowiadaniami biblijnymi otoczonymi herbami znakomitych rodów Umbrii.

W centrum tylnej ściany znajduje się herb Braccio Fortebraccio.

Wzdłuż obwodu ustawiono stoiska i siedzenia, przebudowane w XIX wieku na wzór oryginalnych XVI-wiecznych wzorów.

Głęboko zmieniony wygląd Sala dei Notari zaprowadzony podczas trzech wieków rządów papieskich, został przywrócony po 1860 roku.

W inkrustowanym fryzie Sala dei Notari znajduje się łacińska sentencja: Ius reddens Iudex semper sis omnibus idem, iudicium alterius iudicis ut fugias,

czyli: Sędzio, bądź zawsze bezstronny, kiedy wymierzasz sprawiedliwość, aby uniknąć wyroku Drugiego Sędziego.

Piękna Sala dei Notari nosiła również nazwę "Salą Papieską", ponieważ namalowano na jej ścianach również wizerunki kilku papieży pochodzących z Perugii.

Kardynał Legat Alessandro Riario [1543-1585] przyczynił się do restauracji owego miejsca i przeznaczył na przesłuchania sądowe.

W tym celu w 1583 r. zbudowano wysokie siedzenie orzecha z balustradą i parapetem przeznaczone dla sędziów, które wciąż można zobaczyć z tyłu Sali.

Natomiast przed nim, poniżej, siedzenia i pulpity dla adwokatów.

Sala jest obszerna, z trzema nawami, podzielona przez sześć doryckie filary z trzema łukami i czterema kwadratowymi przestrzeniami,

nad którymi rozciąga się gzyms leżący u podstawy leżących nad nim lunet z owalnymi oknami.

Kolumny są podtrzymywane przez lwy: z lewej strony filary z alegorią wielkoduszności, płodności i dumy, po prawej: skąpstwo, obfitość i pokora.

Filary są zwieńczone dwoma gryfami, które podbijają cielęta, symbol cechu rzeźników, którzy zlecili pracę, podczas gdy w łuku są sceny codziennego życia.

W lunetach obrazy św. Ludwika z Tuluzy, św. Wawrzyńca i św. Ercolano.