Kościół został wzniesiony w miejscu, gdzie według legendy
miało miejsce męczeństwo świętego Ercolano.
Został wybudowany przez władze miasta w
latach 1297 i 1326 w pobliżu murów Etrusków, aby podkreślić znaczenie, jakie
osoba świętego reprezentowała dla średniowiecznego miasta.
Święty Ercolano,
biskup i obrońca miasta, zginął pod koniec oblężenia Perugii przez Totili, króla
Gotów w 540roku, podczas wojny grecko-gotyckiej.
Po ścięciu jego ciało zostało rzucone
z murów etruskich Perugii, w pobliżu starożytnej bramy Marzia.
Odzyskawszy doczesne
szczątki, obywatele Perugii pogrzebali go najpierw w opactwie św. Piotra, potem
w kaplicy w katedrze św. Wawrzyńca i w końcu przenieśli je do obecnego kościoła,
gdzie umieścili je w grobowcu pod ołtarzem głównym.
Wieść głosi, że ciało
świętego, pogrzebane wraz z innymi poległymi po otwarciu grobu pozostało w
stanie nienaruszonym w przeciwieństwie do pozostałych ciał.
Patrząc na kościół św.
Ercolano widzimy imponującą konstrukcję ośmioboczną, przypominającą bardziej budowlę
wojskową niż religijną.
Ta dwoistość stwarza zdumienie wśród odwiedzających
kościół.
Wchodząc do środka spogląda się na najpiękniejsze przedstawienie barokowego
malarstwa iluzjonistycznego.
Ta wyjątkowość sprawia, że wiele par właśnie w nim
pragnie zawrzeć związek małżeński.
Kościół początkowo był budowlą dwupiętrową,
niepołączoną ze sobą z dwoma osobnymi wejściami.
Górna kaplica została
wyburzona w 1543 roku przy budowie Rocca Paolina, aby umożliwić szerszy wgląd w
dolinę.
Kościół został zmodyfikowany na początku XVI wieku przez biskupa
Napoleone Comitoli, który przeniósł relikwie świętego, do kościoła poza Perugia.
Na zewnątrz kościół ozdobiono przez serię łuków.
Wewnątrz znajdują się ozdoby z
motywami kwiatowymi i barokowymi freskami autorstwa Giovanni Andrea Carlone,
wykonane w drugiej połowie XVI wieku.
Ściany zdobią ozdobne listwy i arabeski, miejscowego
malarza Nicola Giuli.
Stiuki kaplic św. Karola Boromeusza i św. Marcina, wykonał
Jean Regnaud w 1682 roku.
W kościele, znajduje się również Pala de Decemviri namalowane
w 1495 roku przez Perugino, jak nazywano Pietro Vannucci.
Obecnie oryginał jest
wystawiony w Muzeach Watykanu, obecna kopia jest autorstwa Biagio di Angelo.
Z
okazji święta, 1 marca, odbywała się tradycyjna procesja z pochodniami i dająca
początek "Sassaiola", walki młodych z pięciu bractw.
Kiedyś w niej
często ginęli ludzie.
Była to okazja do szkolenia milicji miejskiej, złożonej z
obywateli, którzy w walce walczyli broniąc własnych drzwi.
Jest to mały i urokliwy
kościół w Umbrii, który potrafi wyrazić swą wspaniałość pięknem i kolorem
fresków oraz blaskiem błyszczącego stiuku.
