sobota, 4 listopada 2017

Stroje różnych narodowości

Tradycyjne stroje różnych narodowości bywają niezwykłe, często kolorowe, a czasem nawet dziwne.
Podróżując po świecie na pewno niejednokrotnie zwróciłeś uwagę na to, jak ubierają się miejscowi.



Strój ludowy wyrażający tożsamość, co zazwyczaj odnosi się do regionu geograficznego lub okresu w historii, ale może także dotyczyć statusu socjalnego, małżeńskiego lub religijnego.



Strój ten najczęściej pojawia się w dwóch formach: codziennej i odświętnej.



W rejonach, w których zachodni styl ubierania stał się normą, stroje tradycyjne są noszone podczas świąt lub uroczystości, mają za zadanie podkreślić dziedzictwo regionu, tradycje kulturowe lub wyrażać dumę.



W różnych częściach świata tradycyjne stroje pełnią wiele różnych  funkcji.



Są sposobem na pamiętanie o przodkach, prowadzenie ceremonii religijnych albo upamiętnianie ważnych wydarzeń.



Prawie każda kultura posiada stroje o szczególnym znaczeniu.



Każdy kontynent, kraj, czy grupa etniczna posiada swój tradycyjny strój.



Wszystkie takie stroje diametralnie się od siebie różnią, a zarazem są fascynujące przez swoją odmienność.



Różnie drzewiej bywało w sprawie mód.



W renesansie zachwyt wzbudzał klasyczny, grecko-rzymski kanon urody.



Wiek XVII i XVIII kultywował sarmackość i otyłość.



Mężczyzna szczupły uchodził za cherlaka, a potężne cielsko było oznaką zdrowia i powodzenia, tudzież siły i poważania społecznego.



Kobiety też mogły sobie pofolgować, zachwyt epoki wzbudzały tłuste niewiasty.



Doskonała kobieta winna mieć: „Trzy wąskie: usta, kibić pęcina i trzy grube: ramię, udo a łydka".



Za osiemnastowieczną Polką dziś bez wątpienia oglądałaby się cała ulica!



Dla Polaków dbających o swój wygląd nie bez znaczenia pozostawał strój.



Z powodów historycznych w Polsce popularny był strój narodowy, utworzony z syntezy kultur polskiej i litewskiej, łączący nie zawsze do siebie pasujące elementy.



Prym narodowo - modowy wiedli panowie szlachta.



Rzeczy takie nosili z upodobaniem mieszczanie, a naśladowali, często niestety nieudolnie, chłopi.



Strój narodowy był szyty w dwóch wariantach: damskim i męskim.



W latach 30. i 40. XVII w. podstawą stroju polskiego stał się wytworny kontusz, do dziś jasny symbol sarmaty.



Jakość materiałów i stałość mody na kontusze była imponująca biorąc pod uwagę, że zachowały się testamenty z zapisami kontuszy spadkobiercom.



Dopiero w końcu XVIII w. kontusze stały się passe.



Obok stroju narodowego w Polsce wykształciły się trendy ludowe.



Udokumentowaną historię ma strój podhalański.



Kobiety jednak są bardziej wymagające w strefie mody niż panowie, toteż damska wersja stroju podhalańskiego zmieniała się od XVIII w. już 5 razy, podczas gdy męska odzież odświętna przetrwała do naszych czasów w prawie niezmienionej formie.



Z biegiem czasu kobiety skracały coraz bardziej kwieciste spódnice.



Zapaski stały się kolorowe, koszule bogaciej haftowane i z większym kołnierzem, atlasowe i aksamitne gorsety wiązano szeroką, czerwoną wstążką i zdobiono haftem koralikowym, śmielej używano cekinów.



Do tego kierpce albo trzewiki, chusty i korale. I góralka jak malowana.



Mężczyźni nosili i noszą kapelusze, sukienne portki, a także czarne lub białe cuchy, czyli okrycia wierzchnie.



Nie zmieniły się koszule, kamizelki, pasy oraz wysokie buty z cholewami typu węgierskiego, półbuty, buty do kostek ani kierpce.



Niezastąpione były i są fajki oraz ciupagi.



Strój łowicki czy księżacki to jeden z najbogatszych i najefektowniejszych polskich strojów ludowych, noszony do dziś.



Podstawowe elementy zarówno dla kobiet jak i dla mężczyzn były wełniane.



Samodziałowe pasiaki, od barw czerwieni, w drobne pojedyncze paski lub ich wiązki, poprzez pomarańczowe tło, z zielonymi pasami wzbogacanymi cynobrem, bielą i fioletem.



W okresie międzywojennym w łowickim pasiaku pojawiły się zieleń, fiolet i szmaragdowy.



Zmieniał się także wzór haftu.



Zwyczajowo było to tzw. polskie szycie i ruskie szycie, zamienione na początku XX w. w haft płaski, a później w okresie międzywojennym pojawił się haft richelieu.



Piękno łowickiego stroju było wykorzystywane w modach innych regionów.

Brak komentarzy: