z aparatem w świat: Camino Portugalskie

Do grobu św. Jakuba Apostoła w Santago de Compostela prowadzi wiele szlaków.

Na drugim miejscu pod względem popularności (za Drogą Francuzką, którą wybiera ok. 60-70 proc. pielgrzymów) jest Camino Portugalskie.

Szlak ten, biegnący wzdłuż wybrzeża Atlantyku zaczyna się w Lizbonie, dalej wiedzie przez Fatimę, Porto, przechodzi przez rzeki Lima i Minho i dalej wiedzie przez hiszpańskie miasta Tui i Padron.

Z Lizbony jest to 610 km. Ze względu na wspaniałe krajobrazy, średniowieczne miasta, mosty, kościoły, historię pielgrzymowania tą drogą sięgającą pielgrzymki królowej św. Elżbiety Portugalskiej (1271-1336),

ale także ze względu na nieźle rozwiniętą bazę noclegową dla pielgrzymów, oraz połączenia lotnicze w Lizbonie i Porto dostępne z wielu krajów, Camino Portugalskie co roku cieszy się znaczącym wzrostem liczby pielgrzymów z całego świata.

Na forach internetowych spotykałem się z różnymi opiniami o Camino z Lizbony które z jednej strony dawały mi "napęd", aby wyruszyć, z drugiej chodziły mi myśli czy nie porywam się z przysłowiową motyką na słońce.

Zastanawiałem się, czy Camino jest oznaczone, czy są miejsca noclegowe.

Szlak z Lizbony rozpoczyna się spod Katedry Św. Antoniego (Se' de Lisboa).

W drodze mamy Afrykańską pogodę, żar z nieba leje się na nas. W słońcu chyba 50 stopni, może więcej.

Droga prowadzi wzdłuż rzeki Tag. W okolicach mostu Vasco da Gama na rzece widać oznaczenie szlaku które było również oznaczeniem szlaku do Fatima tylko oznaczone kolorem niebieskim.

Od Alhandra prowadzi piękna ścieżka wzdłuż rzeki Tag.

Wzdłuż niej Rodrigo Nunes stworzył piękne panele przedstawiające codzienne życie mieszkańców.

W ten sposób przy pięknych widokach docieramy do Vila Franca de Xira.

Miejscowość ta zaznaczyła się w portugalskiej historii walki byków, tutaj też znajduje się szkoła im. José Falcão ucząca przyszłych uczestników walk byków.

Od Póvoa de Santa Iria prowadzi nas znowu piękna ścieżka na której można obserwować ptaki oraz faune.

Przy niesamowitym upale docieramy do małej miejscowości o nazwie Azinhaga.

To właśnie tutaj urodził się Jose Saramago, portugalski laureat nagrody Nobla w Literaturze.

Idziemy dalej. Po drodze pola pomidorowe. Upał daje się we znaki. Siódma rano a my na trasie żeby ominąć upał. Koło 10 zaczyna się upał.

To był najgorętszy i chyba najtrudniejszy dzień. Nasze Camino prowadzi dziś przez winnice i gaje oliwne. Okolica cudowna. Cisza, spokój, pusta droga. Jedyny problem – żar z nieba.

Nie ma cienia. Smażymy się jak na patelni. Ponad 50 stopni w słońcu. Dochodzimy do Santarém miasta z wieloma ciekawymi i zabytkowymi budowlami.

Najważniejsze z nich to m in. wzniesiony w 1656 roku w miejscu dawnego pałacu królewskiego manierystyczny Seminaryjny Kościół Jezuitów, XVII wieczny kościół Igreja de Santa Maria de Marvila, gotycki kościół poklasztorny Santa Clara (Convento de Santa Clara), wzniesiony na przełomie XIV i XV wieku kościół Łaski Pańskiej (Igreja da Graça) z grobowcem portugalskiego żeglarza Pedro Alvaresa Cabrala (m in. odkrywca Brazylii).

Stąd już niedaleko do Galega, portugalskiej stolicy konia. To właśnie tutaj są największe hodowle gorącokrwistej rasy konia domowego zwanego lusitano.

Twierdzono, że zwierzęta te pochodzą od koni berberyjskich w VIII stuleciu sprowadzonych na Półwysep Iberyjski przez Arabów.

Ale na terenie dzisiejszej Portugalii były obecne nawet 20 tysięcy lat przed naszą erą.

Wysokie w kłębie na 150 do 160 centymetrów, mocne i zwrotne luzytany służyły przez stulecia wojakom, ujeżdżano je na padokach całej Europy, podczas korridy stawały oko w oko z rozjuszonymi bykami.