Astorga

Astorga pochodzi z czasów rzymskich, nazywało się wtedy Asturica Augusta.

Rzymianie założyli miasto na rozległym, żyznym płaskowyżu. Do dziś zachowały się mury miejskie. Dodają miastu wiele uroku.

Zachowały się też rzymskie ruiny, a mianowicie pozostałości domu arystokraty z III wieku.

Katedra i muzeum diecezjalne to najwspanialsze miejsca w Astordze. Katedra góruje nad miastem, pochodzi z XV wieku.

Jej fasadę zdobią trzy platereskowe portale z reliefami przedstawiającymi życie Chrystusa.

Warto Zwrócić uwagę na ołtarz i wspaniałe stalle. Miejscowa katedra, wyrastająca jakby z tych murów, jest wspaniała. I wzbudza podziw.

Jak tę niewielką miejscowość, jaką była Astorga, było stać na wzniesienie tak okazałej i pięknej budowli!

Gdzie przenikają się elementy renesansu ze spóźnionym celowo gotykiem.

Skłonna ku mistycyzmowi hiszpańska kultura w XV wieku, kiedy rozpoczęto budowę katedry, wcale nie gustowała w idących z Italii prądach architektonicznych nowinek.

Ciągle jeszcze wolała rozmodlony gotyk, przydając mu własną wersję, aniżeli zbyt odważne na hiszpański gust wynalazki w postaci roznegliżowanych w malarstwie ciał św. Sebastiana, Adama i Ewy.

Dlatego konsekrowana w połowie XVI wieku katedra jest ciągle jeszcze gotycka, a mniej renesansowa.

A jeśli już, to w odmianie plateresco, kiedy to na zewnętrzne mury o gładkim licu nakładano dla ozdoby architektoniczne elementy.

Oprawę głównego portalu wykonano już w duchu baroku. I to jakiego baroku!

Wchodzi się do środka jak do teatru o wyszukanej scenografii, a tą są sceny pasyjne, odkute w kamieniu wypukłym reliefem.

Wielkie wrażenie robił Muzeum Diecezjalne.

Ogromna ilość rzeźb przedstawiających Matkę Boską pochodzących z XII i XIII wieku.

Poza tym były stare, średniowieczne ornaty, pokryta pozłacanym srebrem szkatuła ufundowana przez panującego w latach 866-910 Alfonsa III Wielkiego, relikwiarz z drzazgą z Krzyża Świętego oraz kielich z XI wieku.

Do katedry można wejść bez biletu w godzinach porannych. Ołtarze nie są wtedy oświetlone.

Trochę później otwierana jest kasa i można zwiedzać Katedrę i Muzeum Diecezjalne po zakupieniu biletu.

Pałac Biskupi w Astorga (Palacio Episcopal de Astorga) to jedno z trzech dzieł architektonicznych Antoniego Gaudiego znajdujących się poza terytorium Katalonii.

 

Z zewnątrz budynek przypomina raczej średniowieczny zamek (mury obronne, wieże, tarasy), utrzymany jest w duchu architektury neogotyckiej.

Podstawowym materiałem budowlanym jest szary, mieniący się na biało naturalny granit z pobliskiego Bierzo.

Otacza go fosa i kamienne ogrodzenie z żelaznymi dodatkami. W cztery naroża pałacu wbudowane są cylindryczne wieże.

Wszystko to sprawia, że budowla wygląda wyjątkowo tajemniczo, niczym warowny alkazar lub ponura rezydencja hrabiego Draculi.

O tym, że projektantem tego pałacu mógł być jedynie Gaudí przekonuje portyk złożony z trzech łuków oddzielonych pochyłą przyporą.

Fasadę miała wieńczyć rzeźba anioła o wysokości 5 metrów, niestety nie udało się jej zrealizować. Pałac Biskupi to dzieło Gaudiego, które ukończył dopiero jego następca.

Znajduje się tuż obok Katedry i w jakiś sposób do niej pasuje.

W pałacu nigdy nie mieszkał żaden biskup, znajduje się tu Muzeum Pielgrzymek, bo Astorga leży na trasie do Santiago de Compostela i już w średniowieczu zatrzymywali się w niej pielgrzymi.

Dziś również jest ich w mieście wielu.

Są specjalne sklepy pielgrzymkowe oraz menu w restauracjach.