Cascia

Miasteczko Cascia jest położone na zboczu jednego ze wzgórz umbryjskich Apeninów.

Cascia jest wprawdzie niewielkim miasteczkiem, doskonale jednak przygotowanym na przyjęcie rzesz pielgrzymów, w tym osób starszych i niepełnosprawnych.

Z parkingu do sanktuarium św. Rity prowadzą zadaszone ruchome schody i windy.

Dzięki temu, bez zadyszki i w dniu deszczowym bez użycia parasoli można dotrzeć do sanktuarium.

Współczesna bazylika, której budowę ukończono w 1947 r., zaskakuje prostotą i bielą fasady.

Nie poraża pięknem i nie można by jej nazwać jednym z architektonicznych cudów świata, niezwykłe są jednak świętości, jakie kryje w swoim wnętrzu i cudowne spotkania z Bogiem, jakie się tu dokonują za wstawiennictwem św. Rity.

Grupy pielgrzymie pierwsze kroki kierują zazwyczaj do dolnego kościoła.

Tam uwagę zwraca umieszczona w bocznym ołtarzu relikwia Cudu Eucharystycznego - strona brewiarza z odciśniętym na niej krwawym śladem Hostii.

Cud Eucharystyczny, którego pamiątkę można oglądać w Cascii, miał miejsce w Sienie w 1330 r., zatem dużo wcześniej, zanim urodziła się św. Rita.

Gdy jeden z młodych sieneńskich kapłanów, idąc do chorego, włożył Hostię niedbale między kartki brewiarza, zamiast jak to winien uczynić, do cyborium - ta poczęła krwawić, plamiąc dwie strony modlitewnika.

Kapłan zrozumiawszy swój błąd, wrócił do Sieny i udał się do spowiedzi do przebywającego w tym czasie w mieście urodzonego w Cascii i słynącego ze świętości augustianina o. Simone Fidatiego.

Ten poprosił o przyniesienie brewiarza i postanowił go przechować.

Nigdy nie rozstawał się z relikwią, a kiedy poczuł, że jego życie dobiega kresu, jedną kartkę podarował klasztorowi w Perugii, drugą zaniósł do Cascii, gdzie wówczas złożona została w kościele św. Augustyna.

Relikwię tę czciła św. Rita, przebywająca w Cascii w okresie od 1371 do 1447 r.

W 1930 r., w 600. rocznicę cudu, odbył się w Cascii Kongres Eucharystyczny, z którego okazji wykonano artystyczną monstrancję na relikwię.

Od 19 maja 1988 r. można ją czcić w dolnym kościele sanktuarium św. Rity. Poniżej tej relikwii przechowywane są szczątki bł. Simone Fidatiego.

Święta od spraw beznadziejnych, jedna z najbardziej ukochanych świętych we Włoszech, czeka na wiernych w górnym kościele bazyliki.

Kiedy wchodzę do jego wnętrza, trwa Msza św. Kościół mimo zwykłego dnia pracy wypełniony jest wiernymi po brzegi.

W rygorystycznie przestrzeganej tu ciszy zmierzam do Kaplicy św. Rity, mieszczącej się w lewej absydzie, gdzie w zakratowanym, srebrnym relikwiarzu i kryształowej trumnie przechowywane jest ciało Świętej, zmarłej w 1457 r.

Mimo upływu wieków zachowane jest w nietkniętym stanie. Lekko rozchylone usta św. Rity sprawiają wrażenie, jakby chciała coś powiedzieć.

Rytmicznie powtarzające się: ciii... przypomina, że pielgrzym nie powinien otwierać swych ust.

Najlepiej, gdyby mówił tylko sercem.

Przestrzegany jest także zakaz robienia zdjęć.

Najlepiej zatem klęknąć i przez chwilę w ciszy modlić się za wstawiennictwem Świętej z Cascii - Specjalistki od spraw trudnych, często tak trudnych, że zdawać by się mogło po ludzku, beznadziejnych. Świętej znanej na całym świecie, choć nielubiącej wrzawy wokół siebie.

Gdy w roku 1628 papież Urban VIII ogłasza dekret beatyfikacyjny siostry Rity, tłumy w Cascii są tak wielkie, a tumult czyniony przez nie tak widocznie dokuczliwy dla świątobliwej augustianki, że nagle otwierają się jej oczy, jakby chciała spojrzeniem przywołać wiernych do spokoju.