Carcassonne

We Francji, w Langwedocji, przy drodze łączącej Pireneje z Masywem Centralnym, około 90 km na południowy wschód od Tuluzy znajduje się miasteczko Carcassonne. W tym niepozornym miasteczku wyrabia się buty, gumę, tekstylia oraz jest to centrum uprawy winorośli. Jednak głównym źródłem dochodu miasteczka są fortyfikacje, dla których rocznie przybywa do Carcassonne około 3 milionów turystów.Pierwsze ślady osadnictwa w rejonie Carcassonne są datowane na 3500 lat p.n.e. Około 800 roku przed Chrystusem wzgórze Carsac było już ważnym ośrodkiem handlu.

Carcassonne stało się ważnym punktem strategicznym, gdy Rzymianie ufortyfikowali wierzchołek wzgórza około 100 przed Chrystusem, a później obrali je za stolicę kolonii Julia Carsaco (potem Carcasum). Główna część północnych wałów obronnych pochodzi z tamtych czasów.

W VI wieku Carcassonne zostało przejęte przez Wizygotów, którzy następnie rozbudowali fortyfikacje stojące tu po dzisiejsze czasy. Wizygotom udało się odeprzeć ataki Franków, jednak w 724 roku Carcassonne uległo Saracenom. W roku 759, na rzecz Franków, odbił je Pepin Krótki.

W 1067 roku Carcassonne stało się własnością Raymonda Rogera Trencavela, wicehrabiego Albi i Nimes. W kolejnych stuleciach rodzina Trencavel skoligaciła się z dynastiami Barcelony i Tuluzy. Zbudowała Château Comtal (zamek) i bazylikę Saint-Nazaire.

Carcassonne stało się słynne dzięki roli jaką odegrało w trakcie krucjaty przeciw albigensom, gdy miasto stało się ich warownią. W sierpniu 1209 roku armia pod wodzą Simona de Montforta zmusiła mieszkańców do poddania się. Montfort został nowym wicehrabią, a Trencavela zamordowano. Montfort wzmocnił też fortyfikacje, a Carcassonne stało się twierdzą graniczną między Francją i Aragonią.

W 1240 roku syn Trencavela wielokrotnie próbował, bezskutecznie, odbić domenę rodu. W 1247 roku miasto poddało się rządom królestwa francuskiego i Ludwik IX ufundował nową część miasta po drugiej stronie rzeki Aude. On i jego następca, Filip III, zbudowali zewnętrzne wały obronne. Według opinii współczesnych twierdza była nie do zdobycia. Podczas wojny stuletniej, w 1355,Czarnemu Księciu (Edwardowi) nie udało się zdobyć Carcassonne, chociaż jego piechota zniszczyła dolne miasto.

W 1659 roku, zgodnie z zapisem pokoju pirenejskiego, Roussillon, zaanektowane przez Francję, stało się jej prowincją. Odtąd znaczenie militarne Carcassonne zmalało, o fortyfikacje przestano dbać, a miasto stało się głównie ośrodkiem wymiany handlowej i produkcji tekstyliów.

Z czasem ufortyfikowana część Carcassonne uległa takiemu zaniedbaniu, że rząd francuski zaczął poważnie rozważać całkowite zniszczenie twierdzy. Oficjalna decyzja została podjęta w 1849 roku, ale spotkała się z gwałtowną reakcją. Historyk Jean Pierre Cros-Mayrevielle i pisarz Prosper Merimee poprowadzili kampanię na rzecz zachowania fortecy jako historycznego pomnika. Jeszcze w tym samym roku prace renowacyjne zlecono architektowi Eugene Violet-le-Duc.

Obecnie zabytkowa architektura Carcassonne stanowi największy w Europie średniowieczny kompleks urbanistyczny. Składa się z dwóch części:

Cité - warownego górnego miasta i Miasta dolnego (La Ville Basse)

W ramach miasta górnego znajdują się 2 pasma murów, z bramami i barbakanami. Fortecę tworzą fortyfikacje - podwójny pierścień wałów obronnych i 53 wież. Umieszczono ją na liście światowego dziedzictwa UNESCO.

Jednak nie bogata historia, lecz niepowtarzalny klimat panujący wśród średniowiecznych murów, sklepów z ciastkami, karczm powoduje że Carcassonne warte jest odwiedzenia.