czwartek, 25 września 2014

Portugalska Świątynia Rzymska


Rzymska świątynia w Portugalii? Tak, to możliwe.
Wystarczy przyjrzeć się historii tego kraju i niektórym jego zabytkom, aby dostrzec jak inne cywilizacje wpływały na architekturę i kulturę Portugalii.




Jedną z takich pozostałości, po zajmujących te ziemie Rzymianach, jest Templo Romano w Evora




Ruiny świątyni zachowały się bardzo dobrze, a ich widok - na tle kilkaset lat młodszych budynków - robi niezwykłe wrażenie.




Evora nazywana jest miastem - muzeum.




Rozkwitło za czasów Rzymian i liczy sobie już 2 tysiące lat.




W średniowieczu było ważnym ośrodkiem nauki.




W XVI i XVII wieku znajdował się tu jezuicki uniwersytet. 





Miasto znajduje się w sercu krainy Alentejo.




Otoczone średniowiecznym murem, jest w całości wpisane na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO.




Gęsta siatka uliczek miasta to prawdziwe bogactwo architektoniczne i kulturowe.




Dziś liczy 50 tys. mieszkańców, w tym 11 tys. w obrębie średniowiecznych murów.




W mieście Evora na restaurację zabytków i rozwój turystyki wydano 7 milionów euro.




Ochroną objęto dawną osadę rzymską i wczesnośredniowieczne miasto.




Zwykle punktem orientacyjnym dla wycieczek jest Rzymska Świątynia.




To także jeden z symboli miasta.




Prawdopodobnie koryncka budowla była poświęcona Dianie, chociaż inna teoria mówi o Jowiszu.




Świątynia miała sporo szczęścia, gdyż zamieniono ją w fortecę, a ponownie odsłonięto w wieku XX.




Tak na marginesie w tym punkcie miasta zlokalizowano miejsce straceń ofiar inkwizycji i... rzeźnię.




Templo Romano - Świątynia Rzymska znajduje się w sercu Starego Miasta i jest jednym z najciekawszych zabytków Evory, a jednocześnie najlepiej zachowaną rzymską świątynią na terenie Portugalii.




Pochodzi z przełomu I i II wieku naszej ery.




Zarówno kapitel, jak i podstawa zrobione są z marmuru, a trzon kolumn wypełnia granit.




Świątynię zbudowano na planie 24,60 x 14,19 m, poświęcając prawdopodobnie kultowi cesarza (być może Augusta).




Początkowo powszechnie sądzono, że była poświęcona kultowi bogini Diany, obecnie uważa się, że wybudowano ją na cześć Jowisza.




Została zniszczona w V w., w wyniku najazdu germańskich barbarzyńców.




Przez prawie półtora tysiąca lat służyła miastu, spełniając po upadku Rzymu różne funkcje - była wieżą obronną, miejscem egzekucji przeprowadzanych przez inkwizycję, później pełniła funkcję teatru oraz rzeźni miejskiej.




Dopiero w 1870 roku zdecydowano się odrestaurować ten starożytny zabytek.




Dzięki wybitnym architektom i restauratorom, takim jak Włoch G. Cinatti, możemy podziwiać świątynię w obecnej formie.




Zburzono otaczające ją mury, odsłaniając niedużą platformę ze stojącymi na niej 14 granitowymi kolumnami z korynckimi kapitelami i marmurowym architrawem.




Ruiny świątyni stanowią pomnik uchodzący za jeden z głównych zabytków związanych z Luzytanią – starożytną prowincją rzymską, której Evora, znana jako Ebora, była stolicą. 




W 57 r. p.n.e. Rzymianie podbili miasto i wybudowali wokół niego mur, którego pozostałości możemy oglądać do dzisiaj.




Przez Juliusza Cezara nazwana została Liberalitas Julia, a przez Pliniusza Starszego w Historii Naturalnej wzmiankowana była jako Ebora Cerealis, ze względu na wspomnianą rolę w zaopatrzeniu Imperium w zboże.




W tamtych czasach Evora była ważnym ośrodkiem handlowym, leżącym przy kilku strategicznych szlakach.